پایگاه خبری دانشگاه بوعلی سینا- بسنا

دکتر محمد معصومی عضو هیأت علمی گروه معارف دانشگاه علوم پزشکی همدان در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار بسنا در خصوص موضوع نو ظهور "كراش" در دانشگاه گفت: در مورد پديده كراش باید از دو منظر سخت افزاري و نرم افزاري ورود پيدا كنیم. در بحث سخت افزاري با پديده نوظهور و مسائل خارج فقه طرف هستيم.

وي در خصوص تأثير جنبه سخت افزاري کراش بر زندگي بشر گفت: خواهشي كه از خوانندگان اين گفتگو دارم اين است كه كتاب تكنوپليك را مطالعه نمايند. اين كتاب را جامعه شناسي به نام نيل پسمن در سال ١٩٩٠ نوشته است. نويسنده در اين كتاب روزهاي امروز و تقابل زندگي مدرن و مسأله پيروي از تكنولوژي و اثراتي كه بر ساختارهاي مختلف از جمله مباحث اخلاقي و رفتاري دارد را پيش بيني كرده است.

معصومی افزود: فضاي مجازي و بهره برداري از آن امروزه غير قابل انكار است و اين موضوع زندگي بشر را دچار تغييراتی عجيب مي كند. در ذيل اين فضا و شبكه هاي اجتماعي، ما به پديده اي به نام كراش مي رسيم.

وي در خصوص فضاي نرم افزاري اين موضوع گفت: كراش را يك پديده آسيب زا در فضاي مجازي مي دانم، نه پديده اي فاجعه آميز.

عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان، از دلايل خودنمايي موضوع كراش در فضاي مجازي به موضوع فرهنگ عفاف و حجاب و حيا اشاره كرد و گفت: با اينكه در فضاي واقعي نسل اول و دوم جوان هاي امروز را از نظر ديني قبول ندارند اما اگر فردي در فضاي كراش به جنس مخالف ابراز علاقه مي كند نشان مي دهد كه اين فرد در فضاي واقعي به دليل حجب و حيا اينكار را نكرده است.

وي در خصوص جنبه هاي آسيب زاي كراش اظهار داشت: از منظر ديني، آموزه هاي ديني ما واضح است و جاي شك و ترديد در آن نيست. قطع يقين در ادبيات ديني ما اين سطح از دقت در نامحرم و تصوير گري جايي ندارد و حرام قطعی است.

معصومی، از طرفي عمومي بودن موضوع كراش را نوعي اباهي گري و تغيير صورت مسأله گناه دانسته و خاطرنشان کرد: در كراش يك ذائقه، الگو يا يك شيوه جديد ارتباط با جنس مخالف ايجاد مي شود كه بسيار خطر ناك است و با اشاعه پيدا كردن اين موضوع حساسيت جامعه كمتر مي شود.

وی تصریح کرد: از منظر اجتماعي و انسان شناسي ادبياتي كه در كراش وجود دارد، ادبيات تشكيل خانواده نيست بلكه راهي براي دوستي دو جنس مخالف است. زيرا در اين فضا عمده اظهار نظرات در خصوص هيأت ظاهري افراد مي باشد و به علت محدوديت كلمات نمي توان از فضايل خلاقي و رفتاري سخن گفت.

معصومی همچنین در خصوص سلسه مراتب پيشرفت كراش گفت: كراش در ابتدا براي دو نفري كه به هم علاقه داشتند كاربرد داشت، در مرحله ي بعدي براي افراد جنبه دوست يابي پيدا كرده و در مرحله بعدي افرادي كه تن به روابط آزاد مي دهند، اين فضا را در دست مي گيرند كه در اين صورت كراش به غير اخلاقي ترين صورت ممكن خود مي رسد.

وي اضافه کرد: در فضاي كراش جماعتي از مردم در حوزه اي از مسائل روحي، رواني، اخلاقي و جنسي هدايت مي شوند.

عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان، در ادامه گفت: در جريان ناتو فرهنگي و تهاجم فرهنگي، بحث مهندسي المان هاي ارزشي كراش از خيلي قبل ها در كشور ما آغاز شده اما اينكه كراش اتفاقا يا كاملا حساب شده در اين جريان قرار گرفته نياز به زمان و پويش هاي مختلف جهت پي بردن به اين موضوع را دارد.

وي اظهار داشت: زمينه هاي به وجود آمدن كراش اين است كه در دانشگاه ها امكان اختلاط دختر و پسر را در سن ١٨-١٩ سالگي كه افراد زياد پخته نيستند و نگاه عقلاني به زندگي ندارند و از طرفي در جامعه شرايط ازدواج ندارند بوجود مي آوريم.

معصومی تأكيد كرد: بايد در دانشگاه ها يك بستر سالم براي آشنايي دختر و پسر هايي كه قصد ازدواج دارند ایجاد کرد.

وی در پايان بیان کرد: من موافق كلي تفكيك جنسيتي نيستم، زيرا دانشگاه محل تعليم و تربيت يك نسل براي آينده است و اين امكان كه جامعه تفكيك شود وجود ندارد. از طرفي موافق اختلاط بي قيد و شرط هم نيستم. اما اين عدم تفكيك بايد همراه با راهبري و مدیريت و دلسوزي و وجود اساتيد مشاور و برنامه هاي فرهنگي خوب همراه باشد. در غير اينصورت مجبور به انتخاب تفكيك جنسيتي بين بد و بدتر هستیم.