به گزارش بسنا، در سال ۹۷، دانشجویان دانشگاههای کشور مطالبات مختلفی داشتند که افزایش کیفیت غذای دانشجویی در صدر مطالبات صنفی دانشجویان قرار داشت.
افزایش کیفیت غذای دانشجویی از مطالبات دانشجویان در سال ۹۷ بود، به طوری که دانشگاههای مختلفی مانند تهران، خوارزمی، صنعتی شاهرود، تبریز، فرهنگیان گرگان، رازی کرمانشاه، دریانوردی چابهار، تربیت مدرس، رجایی تهران، ارومیه، صنعتی نوشیروانی بابل، کردستان، بینالمللی امام خمینی (ره) در این زمینه تجمعهای اعتراضی برگزار کردند.
اعتراضات دانشجویی نسبت به کمبود خوابگاهها در سال ۹۷ نسبت به سال ۹۶، مقداری با کاهش روبرو بود که شاید به دلیل ارتقا و رتبه بندی خوابگاهها توسط وزارت علوم و برنامهریزی برای دسترسی بیشتر دانشجویان به خوابگاه باشد، ولی با این وجود دانشجویان دانشگاههای تهران، تربیت مدرس، سیستان و بلوچستان، و خواجه نصیرالدین طوسی نسبت به کمبود خوابگاه به ویژه خوابگاه متأهلی اعتراض داشتند.
یکی از مطالبات صنفی دانشجویان در سال ۹۷ که منجر به اعتراضات تقریباً زیادی در دانشگاهها شد، کاهش سنوات مجاز دانشجویان از ۱۰ نیمسال به ۸ نیمسال بود به طوری که بیش از ۵۰ شورای صنفی دانشجویی در نامهای به منصور غلامی وزیر علوم تحقیقات و فناوری خواستار لغو قانون فعلی سنوات دانشجویی و افزایش سنوات تحصیلی دانشجویان مقطع کارشناسی و دکتری به مدت ۱۰ نیمسال و کارشناسی ارشد به مدت ۶ نیمسال شدند.
اعتراض به پولی شدن آموزش عالی از دیگر مطالبات دانشجویان در سال ۹۷ بود که باعث برگزاری تجمعهای صنفی در دانشگاههای شهید بهشتی، علامه طباطبایی، تبریز، صنعتی کرمانشاه، ارومیه و شیراز شد. این دانشجویان بر کالایی سازی آموزش عالی معترض بوده ومعتقدبودندکه سیاستهای مربوط به پولی سازی آموزش عالی باید تغییر کند.
در سال ۹۷ جمعی از دانشجویان و فارغالتحصیلان دکتری غیرپزشکی در اعتراض به مشکلات اشتغال و بیکاری دانشجویان دکتری غیرپزشکی بارها تجمع کردند.
این دانشجویان خواستار تشکیل کارگروهی متشکل از هیئت دولت و تیمی از پویش دکتری برای بررسی منابع موجود برای ایجاد اشتغال قشر دکتری غیرپزشکی بودند. این دانشجویان هدف از اعتراضات خود را اشتغال قشر دکتری، فراهم سازی فرصت اشتغال دانش آموختگان دکتری غیر پزشکی و حمایت مالی از دانشجویان دکتری در قالب پژوهانه بلاعوض عنوان کردند.
معضل دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف نیز در این میان ایجاد امنیت در اطراف دانشگاه شریف بود چرا که به دلیل زورگیری اطراف دانشگاه، دانشجویان احساس امنیت نکرده و خواستار رسیدگی به این موضوع بودند.
سرعت پایین اینترنت، وضعیت نامناسب رفاهی و آموزشی، دریافت شهریه از دانشجویان روزانه دانشگاه برای دروس جبرانی، وضعیت نامساعد بهداشت خوابگاهها، پولی شدن سرویس خوابگاهها، ساماندهیایابوذهابدانشگاه، عدم تخصیص وامهای دانشجویی به دانشجویان دکتری در موعد مقرر، ناکافی بودن تعداد سرویسهای رفت و برگشت به دانشگاه و نیز عدم وجود سرویسهای رفت و برگشت در روزهای تعطیل نیز برخی دیگر از دلایل اعتراض دانشجویی بود.