پایگاه خبری دانشگاه بوعلی سینا- بسنا

به گزارش بسنا و به نقل از وزارت علوم، دکتر سالارآملی در دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، گفت: روند حاکمیت قوانین بومی بر سرنوشت خودشان کاهشی و در مقابل، روند حاکمیت قوانین بین‌المللی افزایشی است. دنیای آینده در حال گذر به فضایی است که نقش‌آفرینان و هنجارسازان بین‌المللی تأثیرگذار خواهند بود. اگر ما در این هنجار سازی بین‌المللی حضور نداشته باشیم، بازیگران بین‌المللی دیگر برای ما قوانین و هنجارها را تدوین خواهند کرد.

به گفته وی، آنچه در محیط بین‌المللی علم در حال رخ دادن است، شکل‌گیری شبکه دانایی جهانی است که تأثیر و تأثرات متقابل بین محیط داخلی و بین‌المللی را شکل می‌دهد. کشورها بر اساس ظرفیت بومی خود در این شبکه حضور پیدا می‌کنند.

دکتر سالارآملی افزود: کشورها در چرخه دانایی جهانی به سه دسته تقسیم می‌شوند؛ کشورهای پیشرو، رهرو و جامانده. برای حفظ حقوق ملت و برای حضور در چرخه دانایی جهان ناگزیر هستیم که در رده کشورهای پیشرو باشیم چراکه بازیگران اصلی صحنه دانایی جهانی، کشورهای پیشرو و رهرو خواهند بود.

قائم مقام وزیر علوم در امور بین‌الملل، در تحلیل فضای کنونی چرخه دانایی جهانی تأکید کرد: جامعه علمی و دانشگاهی بایستی به این موضوع توجه کند که در مرحله گذار از پارادایم‌های فعلی هستیم و اکنون در چرخه دانایی، شبکه‌ای شدن همکاری‌های کشورها و جوامع علمی اهمیت ویژه پیدا می‌کند. در این چرخه، کشورها با توجه به ظرفیت‌های داخلی، توانمندی بازی درصحنه بین‌المللی را دارند و با هوشیاری ملی می‌توانند بخشی از هنجارسازی بین‌المللی را بر عهده بگیرند.

وی گفت: ایران با داشتن چهار خصوصیت نیروی انسانی توانا، رشد علمی مناسب، علاقه فردی، جمعی و ملی به علم‌آموزی و دوری سیستم داخلی علمی از فساد، ظرفیت خوبی برای هنجار سازی‌های چرخه دانایی جهانی را دارا می‌باشد.

سالارآملی به تعاملات علمی ایران و اتحادیه اروپا اشاره کرد و گفت: در سال‌های اخیر حدود هفت پروژه به ارزش یک‌میلیون یورو با اتحادیه انجام شد. در شورای تحقیقات اروپا نیز حدود ۴۰۰ نفر ایرانی حضور دارند. شرکت ۳۶۷ عضو هیئت‌علمی، پژوهشگر و دانشجوی دکتری ایرانی در همکاری با برنامه ماری‌کوری یکی دیگر از ابعاد همکاری‌های علمی ایران و اتحادیه اروپا است. تحلیل این همکاری‌ها به معنای ظرفیت جامعه علمی ایران برای هنجارسازی در شبکه دانایی جهانی است. پروژه‌های مشترک دانشگاه‌های کشور در چهار سال اخیر، سالیانه ۲۴ درصد رشد داشته و به ۴۶۶ مورد افزایش‌یافته است که نشان از توانمندی بازیگری جامعه علمی در شبکه جهانی است.

دکتر سالار آملی گفت: در دو سال اخیر، میزان رشد مقالات مشترک با دانشگاه‌های دیگر دنیا نسبت به تعداد مقالاتISI پیشی گرفته است و این یکی از کلیدی‌ترین شاخصه‌ها برای تحلیل ظرفیت‌های ایران برای حضور در شبکه جهانی است.

شانزدهمین نشست مشورتی معاونان و مدیران روابط بین‌الملل دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی و پژوهشی و پارک‌های علم و فناوری به میزبانی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل با سه دستور کار ویژه در قالب سه نشست تخصصی برگزار شد.

بررسی راه‌کارهای تقویت همکاری با سازمان‌های تخصصی علمی بین‌المللی، بحث و گفت‌وگو درباره آیین‌نامه اجرایی بند (الف) ماده ۶۴ قانون برنامه ششم توسعه و بررسی نحوه راه‌اندازی اتاق همکاری‌های علمی در دانشگاه‌های معتبر غیرایرانی از عمده مباحث مطروحه در این نشست بود.

بین‌المللی‌سازی؛ دروازه درک تغییرات پارادایم جهانی

دکتر سالار آملی، قائم‌مقام وزیر علوم در امور بین‌الملل و رئیس مرکز همکاری‌های علمی و بین‌المللی، همچنین در نشست با اعضای هیئت رئیسه دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، بر اهمیت بین‌المللی‌سازی به عنوان دروازه فهم تغییرات در پارادایم جهانی تاکید کرد.

وی در این نشست افزود: پارادایم جهانی در این مرحله گذار، حرکت از سیر تک خطی به سیستم پیچیده جهانی را تجربه می‌کند و جامعه دانشگاهی ما باید به خوبی این تغییر پارادایم را دریافت و تحلیل کند. به تبع این درک تحول، سیاست‌های علمی نیز باید بر مدار آن حرکت کند.

قائم مقام وزیر علوم در امور بین‌الملل تصریح کرد: ابزارها و مشوق‌های بین‌المللی‌سازی آموزش عالی بر مبنای درک تغییر پارادایم، نیز باید به روز شود و دانشگاه‌ها باید با این پیش فرض و آینده‌نگری، برنامه‌هایی متناسب با آن اتخاذ کنند.

دکتر سالار آملی با اشاره به رشد دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل در همکاری‌های بین‌المللی گفت: در روند بین‌المللی شدن لازم نیست سراغ روندهای سخت و پیچیده برویم بلکه حرکت در روندهای ساده‌ای چون تعیین استاد راهنمای مشترک و تبادل اعضای هیئت علمی برای فرصت‌های کوتاه مدت می‌تواند راهگشا باشد.

وی با اشاره به بین‌المللی شدن به عنوان یکی از سه سیاست کلان وزارت علوم افزود: توجه به ظرفیت‌های بومی و برنامه‌ریزی برای تقویت آنها سبب می‌شود حضور قوی‌تری در کنش‌های علمی بین‌المللی داشته باشیم. امروزه ما ۲ درصد علم جهان را تولید می‌کنیم و دسترسی به ۹۸ درصد از تولیدات علمی در جهان با تکیه بر توانمندی داخلی، امکان‌پذیر است.