پایگاه خبری دانشگاه بوعلی سینا- بسنا

تعداد بازدید: ۲۴۹۵
|
کد خبر: ۳۷۳۳
دکتر فرهاد سراجی در یادداشتی تشریح کرد:

مهارت‌های مورد نیاز دانشجو در آموزش مجازی

دکتر فرهاد سراجی، عضو هیات علمی دانشگاه بوعلی سینا در یادداشتی مهارت‌های مورد نیاز دانشجو در آموزش مجازی را تشریح کرد.
تاریخ انتشار: ۱۰:۱۶ - ۲۹ فروردين ۱۳۹۹

به گزارش خبرنگار بسنا، متن این یادداشت به شرح زیر است:

شاید در این مدتی که با آموزش مجازی مشغول هستید، احساس کنید که این شیوه آموزش از جهات مختلف با آموزش رو در رو و حضوری تفاوت دارد. در این شیوه آموزشی استاد و دانشجو به جای ارتباط حضوری از طریق ابزارها، نوشته‌ها، پیام‌های صوتی و ویدئویی با یکدیگر تعامل برقرار می‌کنند. گرچه برخی از فرآیندهای آموزش و یادگیری در دو محیط حضوری و مجازی شبیه به هم است ولی تفاوت‌های بین آنها نیز کم نیست.

موفقیت شما در شیوه آموزش به دو عامل مهم بستگی دارد: کیفیت برنامه آموزشی و مهارت ها و ویژگی های شخصی خودتان. برنامه آموزشی را دانشگاه و اساتید تهیه و ارائه می‌کنند ولی مهارت‌ها و ویژگی‌ها در اختیار شماست که می توانید این مهارت‌ها را با تمرین و دقت بیشتر تقویت کنید. بنابراین مهارت‌ها و ویژگی‌های که می‌تواند به شما کمک کند تا از آموزش مجازی بیشتر و مفیدتر استفاده کنید، عبارتند از:

۱. استفاده از درس افزار و ابزارهای اینترنتی. برای ارائه آموزش مجازی رسمی از درس افزار، کلاس مجازی یا سامانه مدیریت یادگیری استفاده می‌شود، به عنوان دانشجو باید نحوه کارکرد آن سامانه یا درس افزار را یاد بگیرید و در کار کردن با آن مشکلی نداشته باشید و بتوانید محتوای خود را دریافت و فایل های مورد نظرتان را ارسال کنید و با همکلاسان خود پیام مبادله کنید. ابزارهای اینترنتی مانند شبکه‌های اجتماعی، پایگاه داده‌های علمی و موتورهای جستجو را بشناسید و در انجام تکالیف و بحث ها از این ابزارها به راحتی استفاده کنید.

۲. مهارت‌های ارتباط سنکرون (همزمان) و آسنکرون (ناهمزمان). ارتباط مجازی با ارتباط حضوری تفاوت دارد. در ارتباط حضوری زبان بدن به فرد کمک می‌کند تا مقاصد خود را راحت‌تر بیان نماید ولی در ارتباط مجازی باید از زبان گفتاری یا نوشتاری برای بیان مقاصد استفاده شود. بنابراین در استفاده از کلمات و جملات باید بیشتر دقت کرد تا بتوان مقصود خود را به فرد مقابل انتقال داد.

۳. مدیریت زمان. زمان قابل ذخیره کردن و قابل انتقال نیست، فقط باید از آن به طور مناسب استفاده کرد. محیط مجازی پر از اطلاعات جذاب است و هر یک از ما در شبکه‌های اجتماعی متعدد عضو هستیم و ممکن است در حین آموزش مجازی اطلاعات و ارتباطات متنوع توجه ما را ساعت ها به سمت خود بکشاند. از این رو نیازمند مهارت مدیریت زمان هستیم و در حین یادگیری در محیط مجازی باید مدام مراقبت کنیم که از مسیر اهداف مورد نظر خارج نشویم. پرسیدن این گونه سوالات از خودمان به مدیریت بهتر زمان کمک می‌کند: آیا به اهداف مورد نظرم رسیده‌ام؟ آیا این کارها به پیشرفتم در کار فعلی کمک می‌کند؟ آیا این اطلاعات مفید است؟ و مواردی از این قبیل.

۴. مهارت طرح سوال، بیان ایده‌ها و فکرها. در آموزش مجازی فرصت شما برای طرح سوالات دقیق و عمیق بیشتر آموزش حضوری است، اما سوالات باید مشخص تر بیان شود تا استاد بتواند بهتر شما را راهنمایی کند. به عبارت دیگر ممکن است، سوال ضعیف سوء تفاهم یا بدفهمی ایجاد کند. بنابراین باید تا حد امکان در بیان سوال و ایده‌های‌مان دقت کنیم که سوالات روشن و مشخص بیان شود.

۵. مهارت مطالعه و یادگیری. در محیط آموزش مجازی ما با متن و کلیپ صوتی و ویدئویی یا صوت و ویدئو استاد سروکار داریم. یادداشت‌برداری از این گونه محتواها قدری متفاوت از محتوای متنی است که ما در محیط حضوری از آن استفاده می‌کردیم. محتوای غالب در محیط حضوری همان متن بود اما مطالب یادگیری در آموزش مجازی متنوع تر است و ما باید مهارت های مطالعه خود را متناسب با آنها تغییر دهیم.

۶. مهارت خودرهیابی. انسان‌های عصر دیجیتال بیش از هر زمان دیگر به مهارت خودرهیابی نیاز دارند. خودرهیابی یعنی اینکه فرد نیازهای خود را تشخیص دهد، برای رفع آن نیازها طرح داشته باشد و خود مسئولیت آن طرح را بپذیرد و البته از راهنمایی ها و مشورت دیگران بهره بگیرد. در آموزش مجازی به دلیل غیرحضوری بودن ما نیاز داریم که در برخی زمینه‌ها مانند زمان مطالعه و نحوه مطالعه خودمان تصمیم بگیریم و مسئولیت آن را بپذیریم. بنابراین باید تلاش کنیم این مهارت ها را در خود پرورش دهیم. پس یادمان باشد، در آموزش مجازی خودرهیابی می شود؛ درک نیازهای یادگیری (چه چیزی را نمی دانم؟) یافتن طرحی برای رفع نیازهای یادگیری (از کی بپرسم؟ از کدام منبع یادگیری استفاده کنم؟) و پذیرفتن مسئولیت همه این فرآیندها (چرا این منابع را خواندم؟ چرا این میزان زمان را صرف کردم؟ و چرا با فلانی مشورت کردم؟).

۷. مهارت برنامه ریزی. در آموزش حضوری برنامه هفتگی حضور در کلاس ها به ما داده می‌شود و طبق آن ما باید در کلاس‌ها حضور داشته باشیم. اجبار برای اجرای آن از طرف دانشکده و استاد اعمال می شود تا ما طبق برنامه در کلاس حضور پیدا کنیم. گرچه در آموزش مجازی، هم برنامه منظمی از طرف دانشکده و استاد برای آموزش تدارک دیده می‌شود ولی لازمه اجرای صحیح آن همکاری و مشارکت دانشجو است. ما برای موفقیت در آموزش مجازی باید دقیق برنامه ریزی کنیم که برای هر درس و هر تکلیف چه میزان زمان صرف کنیم؟ هر درس را در چه ساعتی و در چند ساعت مطالعه کنیم؟

۸. رعایت ملاحظات فیزیکی و جسمانی. مطالعه از روی کتاب با مطالعه از روی صفحه گوشی، لپ تاپ یا کامپیوتر متفاوت است. رعایت نحوه صحیح نسشتن، تغذیه، ورزش و مراقبت از چشم ها در آموزش مجازی باید مد نظر قرار گیرد. این مساله به قدری مهم است که کتاب‌های متعددی در زمینه بهداشت استفاده از ابزارهای الکترونیکی نوشته شده است.

آموزش مجازی از تعامل پیچیده شبکه محوری، محتوا محوری، فعالیت محوری و یادگیرنده محوری شکل می گیرد. بنابراین شما دانشجویان یکی از ستون‌های مهم آن هستید که با به کارگیری برخی مهارت‌ها می توانید آموزش مجازی را به فرصت بهتر برای یادگیری بیشتر و عمیق‌تر تبدیل کنید. این مهارت‌ها صرفا محدود به محیط آموزش مجازی نیستند و در عرصه‌های شغلی و زندگی شخصی نیز خیلی به موفقیت‌تان کمک می‌کنند. بنابراین بهتر است از این فرصت پیش آمده استفاده کنیم و این مهارت ها را در خود تقویت نمائیم.

ارسال نظرات
نام:
ایمیل:
* نظر:
صفحه نخست