پس از سال‌ها حضور مؤثر در عرصه معماری و شهرسازی؛
دکتر سید محسن حبیبی درگذشت/ سال‌های ۱۳۵۳ تا ۱۳۶۰ عضویت هیأت علمی دانشگاه بوعلی‌سینا در کارنامه اوست
دکتر سید محسن حبیبی، پس از سال‌ها حضور مؤثر در عرصه معماری و شهرسازی درگذشت.
تاریخ انتشار: ۱۳:۵۲ - ۱۳ مهر ۱۳۹۹
به گزارش بسنا، دکتر سید محسن حبیبی، پژوهشگر، نویسنده و استاد رشته شهرسازی دانشکده شهرسازی پردیس هنر‌های زیبای دانشگاه تهران، روز ۶ مهر ماه سال ۱۳۹۹ شمسی درگذشت.
سید محسن حبیبی در سال ۱۳۲۶ شمسی در کرمانشاه متولد شد و پس از اخذ دیپلم متوسطه در سال ۱۳۴۴ شمسی در این شهر، وارد دانشکده هنر‌های زیبای دانشگاه تهران شد و در دو رشته معماری و شهرسازی به اخذ درجه کارشناسی ارشد نائل آمد.
سید محسن حبیبی در سال ۱۳۲۶ شمسی در کرمانشاه متولد شد و پس از اخذ دیپلم متوسطه در سال ۱۳۴۴ شمسی در این شهر، وارد دانشکده هنر‌های زیبای دانشگاه تهران شد و در دو رشته معماری و شهرسازی به اخذ درجه کارشناسی ارشد نائل آمد.
وی در فاصله سال‌های ۱۳۵۳ تا ۱۳۶۰ عضو هیأت علمی دانشگاه بوعلی‌سینا بوده و در سال ۱۹۸۱ میلادی (۱۳۶۰ شمسی) از رساله دکتری خود با عنوان” ترکیب شهری از شهری سنتی به شهر نوین ” در دانشگاه پاریس دفاع کرد.
او سال‌ها استاد شهرسازی دانشکده هنر‌های زیبای دانشگاه تهران بود و در سال ۱۳۸۱ شمسی از وی به عنوان استاد نمونه دانشگاه تهران تجلیل شد.
دکتر سید محسن حبیبی، عضو پیوسته ایکوموس (شورای بین المللی ابنیه و محوطه ها) و نیز عضو پیوسته دوکومومو (نهاد بین المللی مستندنگاری و حفاظت از آثار معماری مدرن و معاصر) ایران، افزون بر تدریس در دانشگاه و مدیریت گروه و ریاست دانشکده و پردیس هنر‌های زیبا، در سمت‌های اجرایی و مشورتی متعدد خدمات ارزنده‌ای به معماری و شهرسازی کشور به انجام رسانیده است.
از او به جز شاگردان فراوان، آثار مکتوب ارزشمندی به جای مانده است که برخی از آن‌ها عبارتند از: مسکن حداقل (۱۳۶۷ شمسی)؛ الگوی ساخت مسکن در شهر‌های خوزستان (۱۳۷۱ شمسی)؛ مسکن و معلولین (۱۳۷۱ شمسی)؛ اصول و ضوابط طراحی منطقه (۱۳۷۲ شمسی)؛ استخوان بندی شهر تهران (۱۳۷۶ شمسی)؛ سرانه کاربری‌های شهری (۱۳۷۸ شمسی)؛ مرمت شهری (۱۳۸۱ شمسی)؛ اطلس کلانشهر تهران (۱۳۸۴ شمسی)؛ قصه شهر، تهران، نماد شهر نوپرداز ایرانی ۱۲۹۹–۱۳۳۲ (۱۳۸۹ شمسی)؛ شرح جریان‌های فکری معماری و شهرسازی در ایران معاصر (۱۳۸۹ شمسی)؛ از شار تا شهر (تحلیلی تاریخی از مفهوم شهر و سیمای کالبدی آن، تفکر و تاثر) (۱۳۹۰ شمسی)؛ مکتب اصفهان، زبان طراحی شهری در شهر‌های کهن (۱۳۹۱ شمسی)؛ قصه شهر (۱۳۹۲ شمسی)؛ خاطره شهر (۱۳۹۴ شمسی)؛ میدان بهارستان، تجربه نووارگی در فضای شهری ایرانی (۱۳۹۴ شمسی)؛ منطقه چیست؟ (ترجمه. ۱۳۶۵ شمسی)؛ معماری بازسازی در فرانسه (ترجمه. ۱۳۶۶ شمسی)؛ فضای شهری و معلولین (ترجمه. ۱۳۶۷ شمسی)؛ شهرسازی: واقعیات و تخیلات (ترجمه. ۱۳۷۵ شمسی)؛ فناوری گنبد میراث فرهنگی (ترجمه. ۱۳۸۰ شمسی).
مسئولیت‌های دانشگاهی
مدیر گروه شهرسازی دانشگاه تهران (۱۳۶۸–۱۳۶۴ شمسی)
سرپرست تحصیلات تکمیلی دانشکده هنر‌های زیبا (۱۳۸۰–۱۳۷۶ شمسی)
معاون آموزشی دانشکده هنر‌های زیبا (از تیر ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۳ شمسی)
رئیس دانشکده هنر‌های زیبا (از خرداد ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۸ شمسی)
دکتر سید محسن حبیبی با توجه به رشته تحصیلی و تجربیات خود در بحث شهرسازی شهر تهران نیز فعالیت داشته است که حضور در شورای راهبردی و هدایت طرح توسعه شهری (جامع) تهران، شورای تخصصی شهر تهران، مشاور معاون فنی و عمرانی شهرداری تهران از آن جمله است.
سید محسن حبیبی در دهه شصت و هفتاد شمسی با وزارت مسکن و شهرسازی با پذیرش مسئولیت‌های زیر همکاری کرده است:
معاون تحقیقات مسکن، مرکز تحقیقات ساختمان مسکن، وزارت مسکن و شهرسازی، (۱۳۶۰–۱۳۶۲ شمسی)
مشاور رئیس مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن، (۱۳۶۸–۱۳۷۳ شمسی)
شورای علمی مرکز مطالعات معماری و شهرسازی، وزارت مسکن و شهرسازی، (۱۳۷۴–۱۳۷۶ شمسی)
شورای اجتماعی اقتصادی وزارت مسکن و شهرسازی، (۱۳۷۶–۱۳۷۳ شمسی)
هیئت علمی سمینار‌های توسعه مسکن وزارت مسکن و شهرسازی (۱۳۷۶–۱۳۷۲ شمسی)
او همچنین در سمت مشاور رئیس سازمان میراث فرهنگی کشور (۱۳۸۲–۱۳۷۶ شمسی) و رئیس بنیاد مسکن انقلاب اسلامی، (۱۳۸۳–۱۳۶۸ شمسی) حضور داشته است.
او سال‌ها استاد شهرسازی دانشکده هنر‌های زیبای دانشگاه تهران بود و در سال ۱۳۸۱ شمسی از وی به عنوان استاد نمونه دانشگاه تهران تجلیل شد.
دکتر سید محسن حبیبی، عضو پیوسته ایکوموس (شورای بین المللی ابنیه و محوطه ها) و نیز عضو پیوسته دوکومومو (نهاد بین المللی مستندنگاری و حفاظت از آثار معماری مدرن و معاصر) ایران، افزون بر تدریس در دانشگاه و مدیریت گروه و ریاست دانشکده و پردیس هنر‌های زیبا، در سمت‌های اجرایی و مشورتی متعدد خدمات ارزنده‌ای به معماری و شهرسازی کشور به انجام رسانیده است.
از او به جز شاگردان فراوان، آثار مکتوب ارزشمندی به جای مانده است که برخی از آن‌ها عبارتند از: مسکن حداقل (۱۳۶۷ شمسی)؛ الگوی ساخت مسکن در شهر‌های خوزستان (۱۳۷۱ شمسی)؛ مسکن و معلولین (۱۳۷۱ شمسی)؛ اصول و ضوابط طراحی منطقه (۱۳۷۲ شمسی)؛ استخوان بندی شهر تهران (۱۳۷۶ شمسی)؛ سرانه کاربری‌های شهری (۱۳۷۸ شمسی)؛ مرمت شهری (۱۳۸۱ شمسی)؛ اطلس کلانشهر تهران (۱۳۸۴ شمسی)؛ قصه شهر، تهران، نماد شهر نوپرداز ایرانی ۱۲۹۹–۱۳۳۲ (۱۳۸۹ شمسی)؛ شرح جریان‌های فکری معماری و شهرسازی در ایران معاصر (۱۳۸۹ شمسی)؛ از شار تا شهر (تحلیلی تاریخی از مفهوم شهر و سیمای کالبدی آن، تفکر و تاثر) (۱۳۹۰ شمسی)؛ مکتب اصفهان، زبان طراحی شهری در شهر‌های کهن (۱۳۹۱ شمسی)؛ قصه شهر (۱۳۹۲ شمسی)؛ خاطره شهر (۱۳۹۴ شمسی)؛ میدان بهارستان، تجربه نووارگی در فضای شهری ایرانی (۱۳۹۴ شمسی)؛ منطقه چیست؟ (ترجمه. ۱۳۶۵ شمسی)؛ معماری بازسازی در فرانسه (ترجمه. ۱۳۶۶ شمسی)؛ فضای شهری و معلولین (ترجمه. ۱۳۶۷ شمسی)؛ شهرسازی: واقعیات و تخیلات (ترجمه. ۱۳۷۵ شمسی)؛ فناوری گنبد میراث فرهنگی (ترجمه. ۱۳۸۰ شمسی).
مسئولیت‌های دانشگاهی
مدیر گروه شهرسازی دانشگاه تهران (۱۳۶۸–۱۳۶۴ شمسی)
سرپرست تحصیلات تکمیلی دانشکده هنر‌های زیبا (۱۳۸۰–۱۳۷۶ شمسی)
معاون آموزشی دانشکده هنر‌های زیبا (از تیر ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۳ شمسی)
رئیس دانشکده هنر‌های زیبا (از خرداد ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۸ شمسی)
دکتر سید محسن حبیبی با توجه به رشته تحصیلی و تجربیات خود در بحث شهرسازی شهر تهران نیز فعالیت داشته است که حضور در شورای راهبردی و هدایت طرح توسعه شهری (جامع) تهران، شورای تخصصی شهر تهران، مشاور معاون فنی و عمرانی شهرداری تهران از آن جمله است.
سید محسن حبیبی در دهه شصت و هفتاد شمسی با وزارت مسکن و شهرسازی با پذیرش مسئولیت‌های زیر همکاری کرده است:
معاون تحقیقات مسکن، مرکز تحقیقات ساختمان مسکن، وزارت مسکن و شهرسازی، (۱۳۶۰–۱۳۶۲ شمسی)
مشاور رئیس مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن، (۱۳۶۸–۱۳۷۳ شمسی)
شورای علمی مرکز مطالعات معماری و شهرسازی، وزارت مسکن و شهرسازی، (۱۳۷۴–۱۳۷۶ شمسی)
شورای اجتماعی اقتصادی وزارت مسکن و شهرسازی، (۱۳۷۶–۱۳۷۳ شمسی)
هیئت علمی سمینار‌های توسعه مسکن وزارت مسکن و شهرسازی (۱۳۷۶–۱۳۷۲ شمسی)
او همچنین در سمت مشاور رئیس سازمان میراث فرهنگی کشور (۱۳۸۲–۱۳۷۶ شمسی) و رئیس بنیاد مسکن انقلاب اسلامی، (۱۳۸۳–۱۳۶۸ شمسی) حضور داشته است.