دکتر بابک مختاری در یادداشتی نوشت:
محمدعلی زلفی‌گل؛ متخصص نوآوری‌های صفر به یک
عضو هیأت علمی دانشکده علوم پایه دانشگاه شهید چمران اهواز در یادداشتی تصریح کرد: دکتر محمدعلی زلفی‌گل متخصص نوآوری‌های صفر به یک است.
تاریخ انتشار: ۱۰:۲۳ - ۲۶ مرداد ۱۴۰۰
به گزارش بسنا، متن این یادداشت به شرح زیر است:
پیتر تیل در کتاب "صفر به یک" نوآوری را به دو دسته کلی تقسیم می‌کند: نوآوری صفر به یک و نوآوری یک به هر عدد دیگری. نوآوری صفر به یک، یعنی اینکه چیزی که نیست را بیافرینیم، آنچه ناموجود است را موجود کنیم. این نوع نوآوری را که ذاتش آفرینندگی است؛ "نوآوری انقلابی" نیز می‌نامند. نوآوری دوم، بهبود و تکمیل نوآوری‌های نوع اول و بیشتر نوآوری تکاملی محسوب می‌شود. به عنوان مثال، تلفن همراه هوشمند یک نوآوری انقلابی است بهبود کیفیت دوربین، بهینه کردن مصرف انرژی و ارتقا کیفیت صفحه نمایش آن نوآوری تکاملی است. آنچه حیات بشر را دچار تغییرات بزرگ کرده، نوآوری‌های نوع اول، یعنی همان نوآوری صفر به یک یا نوآوری انقلابی است. اختراع آتش، کشاورزی و ماشین بخار از دسته این نوآوری‌ها به شما می‌روند. در تاریخ نوآورانی که نوآوری انقلابی انجام داده اند ماندگار شده اند هر چند نمی‌توان از نقش کسانی که آن نوآوری‌ها را تکمیل کرده اند به راحتی صرف نظر کرد.
در عصر نوآوری و در دورانی که دانش و نوآوری مهمترین ابزار ایجاد ثروت می‌باشند؛ نقش وزارت علوم تحقیقات و فناوری (عتف) در حال و آینده اقتصاد ایران به مراتب مهمتر از وزارت نفت خواهد بود؛ البته اگر کسی سکان این وزارتخانه را بدست بگیرد که نوآوری و اهمیت آنرا درک کرده و خود نوآور باشد. اما شوربختانه باید گفت این روز‌ها وزارت عتف که باید موتور محرکه نوآوری کشور باشد، خود بیش از سایر وزارتخانه‌ها نیازمند نوآوری به ویژه نوع نوآوری‌های "صفر به یک" است. تدوام روند‌های بروکراتیک و فرسایشی حاکم بر وزارت عتف موجب هرز رفتن بزرگترین استعداد‌های کشور می‌شود.
کارنامه علمی و اجرایی دکتر محمد علی زلفی گل، وزیر پیشنهادی علوم تحقیقات و فناوری، نشان می‌دهد که او متخصص تغییرات "صفر به یک" یا "نوآوری‌های انقلابی" است. او هر جا که بوده و بر هر مسندی که قرار گرفته، با ایجاد تغییرات بزرگ، زمینه ساز نوآوری‌های انقلابی شده است. به طوریکه بدون هیچ اغراقی می‌توان تاریخ هر سازمانی که زلفی گل در آنجا کار کرده را به دو دوره قبل و بعد از او تقسیم کرد. دو دوره‌ای که البته تفاوت‌ها آنقدر چشمگیر است که به راحتی نمی‌توان باور کرد.
دانشگاه بوعلی سینا تا قبل از استخدام او به عنوان عضو هیات علمی، دانشگاه مهمی از حیث پژوهش در مرز‌های دانش، به شمار نمی‌رفت، اما چند صباحی پس از حضور او و با تغییر فرهنگ کاری و شبکه سازی مناسبی که انجام داد نه تنها در سطح ملی، بلکه در سطح بین الملی هم صاحب ارج و اعتباری غیرقابل قیاس با دوران پیشین شد و نام بوعلی سینا در معتبرترین مجلات علمی دنیا در کنار اسم ایران درخشیدن گرفت.
کارنامه زلفی گل در حوزه اجرایی علاوه بر کار بسیار بزرگ راه اندازی بنیاد ملی نخبگان کشور، در دو بخش قابل بررسی است: دوران معاونت و ریاست بر دانشگاه بوعلی سینای همدان و دبیری انجمن شیمی ایران. در بخش اول، او از یک سو با ترویج روحیه خودباوری و فرهنگ جهادی، پژوهش را در دانشگاه نهادینه ساخت و از سوی دیگر با تقویت زیرساخت‌های علمی و رفاهی دانشگاه و بهره گیری از موقعیت خاص جقرافیایی و آب و هوایی همدان این شهر را به پایتخت تابستانی علمی ایران، برای برگزاری مجامع علمی تبدیل نمود.
دکتر زلفی گل در دوران دبیر انجمن شیمی ایران، در تشکیل شاخه‌های جدید انجمن، راه اندازی مجلات جدید و تقویت و برون سپاری انتشار مجله اصلی انجمن شیمی ایران به انتشارات معظم بین الملی اشپرینگر، نقشی اساسی داشت. برگزاری منظم کنفرانس‌ها و سمینار‌های ملی و بین المللی از جمله فعالیت‌های ایشان با همراهی و همکاری اعضای انجمن شیمی ایران است؛ که این انجمن را به یکی از فعالترین انجمن‌های شیمی در سطح منطقه و حتی دنیا تبدیل کرده است.
آنچه گفته شد تنها اشاره‌ای گذرا به نوآوری‌های "صفر به یک" یا نوآوری‌های انقلابی بود که محمدعلی زلفی گل در دوران خدمت خود در دانشگاه بوعلی سینای همدان به انجام رسانده است. "نیست"های بسیاری توسط او "هست" شد که ذکر همه آن‌ها در این مقال نمی‌گنجد. یقین دارم قرار گرفتن زلفی گل بر مسند وزارت عتف با توجه به نوآور بودن او و قدرت تعامل و توان شبکه سازی بالایی که دارد؛ نه تنها تحولی بزرگ در حوزه‌های علمی پژوهشی و فناورانه کشور ایجاد خواهد کرد، بلکه با تاثیرگذاری روی سایر وزارتخانه ها، به بهره وری بیشتر نظام اداری و کارآمدی کلی نظام منجر خواهد شد.
پیتر تیل در کتاب "صفر به یک" نوآوری را به دو دسته کلی تقسیم می‌کند: نوآوری صفر به یک و نوآوری یک به هر عدد دیگری. نوآوری صفر به یک، یعنی اینکه چیزی که نیست را بیافرینیم، آنچه ناموجود است را موجود کنیم. این نوع نوآوری را که ذاتش آفرینندگی است؛ "نوآوری انقلابی" نیز می‌نامند. نوآوری دوم، بهبود و تکمیل نوآوری‌های نوع اول و بیشتر نوآوری تکاملی محسوب می‌شود. به عنوان مثال، تلفن همراه هوشمند یک نوآوری انقلابی است بهبود کیفیت دوربین، بهینه کردن مصرف انرژی و ارتقا کیفیت صفحه نمایش آن نوآوری تکاملی است. آنچه حیات بشر را دچار تغییرات بزرگ کرده، نوآوری‌های نوع اول، یعنی همان نوآوری صفر به یک یا نوآوری انقلابی است. اختراع آتش، کشاورزی و ماشین بخار از دسته این نوآوری‌ها به شما می‌روند. در تاریخ نوآورانی که نوآوری انقلابی انجام داده اند ماندگار شده اند هر چند نمی‌توان از نقش کسانی که آن نوآوری‌ها را تکمیل کرده اند به راحتی صرف نظر کرد.
در عصر نوآوری و در دورانی که دانش و نوآوری مهمترین ابزار ایجاد ثروت می‌باشند؛ نقش وزارت علوم تحقیقات و فناوری (عتف) در حال و آینده اقتصاد ایران به مراتب مهمتر از وزارت نفت خواهد بود؛ البته اگر کسی سکان این وزارتخانه را بدست بگیرد که نوآوری و اهمیت آنرا درک کرده و خود نوآور باشد. اما شوربختانه باید گفت این روز‌ها وزارت عتف که باید موتور محرکه نوآوری کشور باشد، خود بیش از سایر وزارتخانه‌ها نیازمند نوآوری به ویژه نوع نوآوری‌های "صفر به یک" است. تدوام روند‌های بروکراتیک و فرسایشی حاکم بر وزارت عتف موجب هرز رفتن بزرگترین استعداد‌های کشور می‌شود.
کارنامه علمی و اجرایی دکتر محمد علی زلفی گل، وزیر پیشنهادی علوم تحقیقات و فناوری، نشان می‌دهد که او متخصص تغییرات "صفر به یک" یا "نوآوری‌های انقلابی" است. او هر جا که بوده و بر هر مسندی که قرار گرفته، با ایجاد تغییرات بزرگ، زمینه ساز نوآوری‌های انقلابی شده است. به طوریکه بدون هیچ اغراقی می‌توان تاریخ هر سازمانی که زلفی گل در آنجا کار کرده را به دو دوره قبل و بعد از او تقسیم کرد. دو دوره‌ای که البته تفاوت‌ها آنقدر چشمگیر است که به راحتی نمی‌توان باور کرد.
دانشگاه بوعلی سینا تا قبل از استخدام او به عنوان عضو هیات علمی، دانشگاه مهمی از حیث پژوهش در مرز‌های دانش، به شمار نمی‌رفت، اما چند صباحی پس از حضور او و با تغییر فرهنگ کاری و شبکه سازی مناسبی که انجام داد نه تنها در سطح ملی، بلکه در سطح بین الملی هم صاحب ارج و اعتباری غیرقابل قیاس با دوران پیشین شد و نام بوعلی سینا در معتبرترین مجلات علمی دنیا در کنار اسم ایران درخشیدن گرفت.
کارنامه زلفی گل در حوزه اجرایی علاوه بر کار بسیار بزرگ راه اندازی بنیاد ملی نخبگان کشور، در دو بخش قابل بررسی است: دوران معاونت و ریاست بر دانشگاه بوعلی سینای همدان و دبیری انجمن شیمی ایران. در بخش اول، او از یک سو با ترویج روحیه خودباوری و فرهنگ جهادی، پژوهش را در دانشگاه نهادینه ساخت و از سوی دیگر با تقویت زیرساخت‌های علمی و رفاهی دانشگاه و بهره گیری از موقعیت خاص جقرافیایی و آب و هوایی همدان این شهر را به پایتخت تابستانی علمی ایران، برای برگزاری مجامع علمی تبدیل نمود.
دکتر زلفی گل در دوران دبیر انجمن شیمی ایران، در تشکیل شاخه‌های جدید انجمن، راه اندازی مجلات جدید و تقویت و برون سپاری انتشار مجله اصلی انجمن شیمی ایران به انتشارات معظم بین الملی اشپرینگر، نقشی اساسی داشت. برگزاری منظم کنفرانس‌ها و سمینار‌های ملی و بین المللی از جمله فعالیت‌های ایشان با همراهی و همکاری اعضای انجمن شیمی ایران است؛ که این انجمن را به یکی از فعالترین انجمن‌های شیمی در سطح منطقه و حتی دنیا تبدیل کرده است.
آنچه گفته شد تنها اشاره‌ای گذرا به نوآوری‌های "صفر به یک" یا نوآوری‌های انقلابی بود که محمدعلی زلفی گل در دوران خدمت خود در دانشگاه بوعلی سینای همدان به انجام رسانده است. "نیست"های بسیاری توسط او "هست" شد که ذکر همه آن‌ها در این مقال نمی‌گنجد. یقین دارم قرار گرفتن زلفی گل بر مسند وزارت عتف با توجه به نوآور بودن او و قدرت تعامل و توان شبکه سازی بالایی که دارد؛ نه تنها تحولی بزرگ در حوزه‌های علمی پژوهشی و فناورانه کشور ایجاد خواهد کرد، بلکه با تاثیرگذاری روی سایر وزارتخانه ها، به بهره وری بیشتر نظام اداری و کارآمدی کلی نظام منجر خواهد شد.