پایگاه خبری دانشگاه بوعلی سینا- بسنا

در این یادداشت می‌خوانید:

۲۶ مردادماه سال ۱۳۶۹، یادآور یکی از رویداد‌های مهم تاریخ معاصر ایران است؛ روزی که نخستین گروه از آزادگان ایرانی پس از پایان جنگ تحمیلی و سال‌ها اسارت در زندان‌های رژیم بعث عراق، به کشور بازگشتند. این واقعه در پی توافقات انجام‌شده میان جمهوری اسلامی ایران و دولت عراق و با نظارت سازمان ملل متحد در چارچوب اجرای قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت تحقق یافت.

با پذیرش رسمی قطعنامه ۵۹۸ از سوی ایران در تیرماه ۱۳۶۷ و توقف مخاصمات نظامی، موضوع تبادل اسرا به‌عنوان یکی از مفاد اصلی این قطعنامه در دستور کار قرار گرفت. اگرچه این روند به‌دلیل کارشکنی‌های رژیم بعث و شرایط پیچیده سیاسی منطقه به‌سرعت عملیاتی نشد، اما پس از گذشت دو سال و در پی تحولات منطقه‌ای و فشار‌های بین‌المللی، زمینه آزادی و بازگشت اسیران ایرانی فراهم گردید.

در این میان، نقش دیپلماسی فعال جمهوری اسلامی ایران و پیگیری مستمر نهاد‌های ذیربط در سطح ملی و بین‌المللی، در کنار ایستادگی و پایداری خود آزادگان در اردوگاه‌ها، مسیر تحقق این مطالبه‌ی ملی را هموار ساخت. به این ترتیب، در ۲۶ مردادماه ۱۳۶۹، نخستین گروه از آزادگان با استقبال باشکوه مردم و مسئولان وارد میهن شدند و این روند طی ماه‌های بعد ادامه یافت.

آزادگان به‌عنوان شاهدان عینی سال‌های جنگ و مقاومت، سرمایه‌های ارزشمند اجتماعی و فرهنگی کشور به‌شمار می‌روند. تجربه آنان در حفظ هویت ملی و پایبندی به ارزش‌ها، امروز نیز می‌تواند الگویی برای نسل‌های جدید باشد.

۲۶ مردادماه فرصتی است برای گرامیداشت آزادگان سرافراز و خانواده‌های مقاوم آنان؛ روزی برای یادآوری اینکه امنیت و استقلال امروز کشور، مرهون فداکاری و ایستادگی کسانی است که در سخت‌ترین شرایط، عزت و شرف ملی را پاس داشتند. ورود نخستین گروه آزادگان در ۲۶ مرداد، نه تنها پایانی بر سال‌ها رنج و دوری بود، بلکه به‌عنوان نمادی از مقاومت و پایبندی ملت ایران به ارزش‌های خود در تاریخ ثبت شد؛ روزی که اهمیت آن در نشان‌دادن پیروزی صبر و استقامت در برابر دشواری‌های جنگ و اسارت جلوه‌گر می‌شود.