پایگاه خبری دانشگاه بوعلی سینا- بسنا

به گزارش خبرنگار بسنا، دکتر رضا بیات مدیر موسسه فرهنگی، هنری ادب پژوهی شیعی سلیس، در نشست بررسی تاریخ فرهنگی ادبی ایران اسلامی بعد از انقلاب که به همت انجمن علمی دانشجویی زبان و ادبیات فارسی و در سالن اجتماعات شهید چیت سازیان دانشکده علوم انسانی برگزار شد، عنوان کرد: در هر دوره ای از تاریخ استثناها وجود دارد، شعرا و فعالین فرهنگی، بیان و شیوه متفاوتی دارند، اما آنچه که مهم است جریان اصلی است؛ اشکالات را نیز می توان در نشریات طنز بررسی کرد چراکه در آن ها آزادانه به مسائل پرداخته می شود.

بیات در ادامه سخنان خود به بررسی شاخص های سیاست فرهنگی در دوران بعد از انقلاب پرداخت و مطرح کرد: مهم ترین شاخص سیاست فرهنگی امام خمینی(ره) سیطره و نفوذ معنوی ایشان بود؛ چرا که در عصر پهلوی مردم به اسلام علاقه داشتند اما اسلام به حاشیه رانده می شد؛ مردم هم همه خوبی اسلام را در امام می دیدند همین امر باعث شد که عشق به اسلام در عشق به امام خلاصه شود.

وی همچنین ادامه داد: در آن زمان مردم محصول دوره هویدا بودند؛ دوره ای که هرچند رفاه اقتصادی زیاد بود اما بدلیل ضرری که دین به حکومت وارد می کرد، تمامی دستگاه های تبلیغاتی به دنبال دور کردن مردم از مذهب بودند.

بیات تشریح کرد: در این دوره مردم، امام را از سر اعتقاد ستایش می کردند که البته زیاده روی هایی انجام می شده که امام مخالف آن ها بودند؛ در صورتی که آرمان های ایشان در سینما تبلیغ می شد؛ جشنواره فیلم فجر هم در همین دوره برای رفع آشفتگی که ابتدای انقلاب به وجود آمده بود، پایه گذاری شد؛ زیرا در ابتدای هر انقلابی عقلانیت زوال پیدا کرده و هیجان جای آن را می گیرد که البته شعر هم از این مقوله مستثنی نیست.

وی اظهار داشت: دوقطبی بودن از همین دوره مطرح شد؛ که هرکس با ماست خیر است و هر کس با ما نیست شر است. از این دوره به عنوان دوره ای می توان یاد کرد که همواره مردم بیانگر یک صدا و حرف بودند، اما در حال حاضر مردم در تشطت هستند که ادامه این روند مشروعیت انقلاب را زیر سؤال خواهد برد.

وی افزود: در دوره مرحوم هاشمی رفسنجانی که دوره سازندگی کشور بود، شور انقلابی فروکش کرد البته سطح آگاهی مردم از دین نیز بهبود یافت؛ اما این دوره با فقدان امام و همچنین پایان جنگ همراه بود؛ با وجود رفاه به وجود آمده نسبت به دوره پیشین اما افرادی معترض این موضوع بودند و معتقد بودند که انقلابیون باید در سختی و مشقت زندگی کنند؛ همین امر نیز جو کاملا افراطی را حاصل کرده بود.

مدیر موسسه فرهنگی، هنری ادب پژوهی شیعی سلیس اضافه کرد: همچنین در این دوره آثار فاخرجنگی ظهور کردند که به مسائل انسانی پشت پرده جنگ می پرداختند؛ طنز هم در این دوره به شدت شکل گرفت که به صورت طنز ضد دولتی بود، به نحوی که جناح چپ و راست موضوعیتی نداشتند و همگی در مقابل مردم بودند.

وی در پایان بیان کرد: در دوره خاتمی که دوره اصلاحات بود جایگاه روحانیت در عصر سازندگی افول کرد و از جایگاه قدسی خود خارج شد. برای اولین بار در این دوره شروع به تخریب روحانیت شد؛ به طور مثال می توان به برگزاری هیأت هایی اشاره کرد که بدون سخنران هستند؛ اینگونه هیأت ها به سمتی سوق داده می شود که عامه پسند بوده که شاخص های اصلی دینی را از دست می دهند.

خبرنگار: حوائجی

عکاس: امامی