پایگاه خبری دانشگاه بوعلی سینا- بسنا

در آستانه برگزاری همایش هزاره باباطاهر، خبرنگار پایگاه خبری دانشگاه بوعلی سینا، بسنا، به سراغ دکتر مهدی شریفیان، استاد تمام گروه ادبیات و زبان فارسی دانشگاه بوعلی سینا و دبیر علمی این همایش رفته و گفتگویی در مورد همایش ملی هزاره باباطاهر صورت داده است:

اگر ممکن است از نقطه شروع همایش هزاره باباطاهر بفرمایید.

اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان همدان، کار خوبی انجام دادند و آن، این بود که برای هرسالِ همدان، یک نام گذاری به نام هریک از مفاخر همدان انجام دادند. به این معنی که دوسال پیش که شروع این نام گذاری ها بود با نام میر سید علی همدانی شروع شد و همایشی به نام ایشان در سطح بین المللی برگزار شد. سال بعد، به نام سید جمال الدین اسدآبادی بود که البته جنبه ملی داشت و امسال هم به اسم باباطاهر نامگذاری شده است. کار خوب دیگری که اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استان همدان کرد این بود که در اردیبهشت هرسال، از مفاخر زنده استان که صاحب قلم یا ذوق شعری هستند تقدیر می کند. قطعا سال های بعد هم این نام گذاری ها را خواهد بود. یکی دیگر از کارهای خوب این اداره این بود که بحث علمی را به دانشگاه ها واگذار کرد و گفتند که ما بحث های اجرایی آن را دنبال می کنیم. به همین جهت هم در همایش میر سید علی همدانی و هم در همایش هزاره باباطاهر دبیر علمی و کمیته علمی، در دانشگاه بوعلی سینا تعیین شد و ما هم به عنوان یک فرد دانشگاهی از این کار استقبال کردیم و به همین جهت از شهریور ماه امسال، ما با حکم دکتر غلامی که آن زمان رئیس دانشگاه بوعلی سینا بودند، کار را شروع کردیم. البته کار دیر شروع شد. چون زمان زیادی برای برنامه ریزی و اجرای برنامه در اسفند نبود. ولی به هرحال الحمدلله کار خیلی به سرعت پیش رفت و سایت و پوستر ها طراحی شد و چیزی بالغ بر ۱۳۰ مقاله با این فرصت کم به دبیر خانه رسید، که در بین این مقالات، ۸۳ مقاله انتخاب شد. چکیده این مقالات، هم به زبان فارسی و هم به زبان انگلیسی به صورت کاغذی چاپ خواهد شد و کل مقالات در لوح فشرده ارائه شده است. اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی برای بزرگداشت باباطاهر، یک هفته را اعلام کرده است که از جمعه 4 اسفند شروع شده و چهارشنبه 9 اسفند، آخرین روز آن، با برگزاری همایش ملی هزاره باباطاهر در سالن آمفی تئاتر دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا خواهد بود. در این همایش مجموعا ۸ تا ۱۰ تا مقاله از بین ۸۳ مقاله پذیرفته شده که طبق نظر داوران مقالات برتر شناخته شده اند را ارائه خواهد شد. سخنرانان ویژه ما دکتر پور جوادی عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی و پورطاهر هستند. ظاهرا معاون وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هم در این برنامه حضور خواهند داشت و امیدواریم مراسم با شکوه برگزار گردد.

آیا مقالات خارجی هم داشتیم یا فقط در سطح کشور بود؟

خیر؛ چون سطح همایش ما ملی است تمامی افراد شرکت کننده نیز داخلی هستند.

مدعوین شما را چه کسانی تشکیل می دهند؟

اغلب اعضای هیأت علمی دانشگاه ها، دانشجویان رشته های عرفان و ادیان، ، الهیات و معارف اسلامی، حکمت و فلسفه، ادبیات فارسی ، موسیقی و برخی رشته های دیگر مثل جامعه شناسی و روان شناسی هستند. یک تعداد هم معلمان با سابقه کشور هستند که سال ها متون اسلامی را تدریس کرده اند. همینطور برخی از شاعران هم حضور به عمل خواهند رساند.

به نظر شما این همایش برای دانشگاه چه دستاوردی خواهد داشت؟

باید گفت که در وهله اول ما بقدر کافی به بزرگداشت مفاخرمان اهمیت نمی دهیم. وقتی که متولیان فرهنگی یک کشور وحدت نظر راجع به مفاخر کشور ندارند، نتیجه اش این می شود که ازبکستان ابن سینا، افغانستان فردوسی و ترکیه مولوی را مصادره کند. این کشورها بنیاد هایی را برای این مفاخر در کشورشان ساختند و از این راه جذب گردشگر می کنند. مثلا تاجیکستان عید نوروز را به شکل یک سنّت و به اسم خود ثبت کرده است. وقتی در کشور ما به این همایش ها و بزرگداشت ها اهمیتی داده نمی شود انتظار نمی رود که این همایش خیلی اثر ماندگاری داشته باشد. عواملی که یک همایش را ماندگار می کند سه تا هستند: یکی اینکه همه کشورهای دنیا، می خواهند بزرگان خود را در حافظه همگان جاودان کنند. چون که پشتوانه فرهنگی و هنری آن کشور محسوب می شود. مفاخر باعث ریشه دار شدن یک کشور و پشتوانه دار شدن مردم آن کشور می شود. که این کار باید در آموزش و پرورش و در دانشگاه ها عملی شود که نسل ها با این مفاخر به زبان خود آشنا شوند. عامل دوم گردشگری است. به این معنی که همه کشورها با فضای به وجود آمده در خود، بضاعت های تاریخی و فرهنگی خودشان را نشان می دهند. پر سودترین تجارت، گردشگری است. مثل کشور ترکیه که با اینکه جزو ده کشور گردشگری جهان نیست اما از این راه کسب درآمد بسیار می کند. این همایش ها کمک می کند مفاخر یک کشور معرفی و شناخته شود و همین باعث می شود مردم سایر کشورها را به خود جذب کند و از لحاظ اقتصادی به ما کمک کند. گردشگری می تواند رونق اقتصادی ایجاد کند . عامل دوم بسیار مهم تر از عامل اول است. و اما عامل سوم این است که به هر حال از نظر انسانی وظیفه داریم بزرگان خود را، چه آن ها که مرده اند و چه آنها که زنده اند را تشویق و تقدیر کنیم تا مردم بدانند علم و فضل جایگاه ویژه ای دارد. مثلا شما اگر به دانشجویان بی انگیزه ما توجه کنید، می بنید که آن ها با نگاه کردن به جایگاه کم اساتید و نداشتن جایگاه ویژه برای خود در جامعه دلسرد می شوند. این همایش ها کمک می کند که جوانان متوجه شوند علم با ثروت قابل مقایسه نیست و این علم است که همیشه اعتبار و جایگاه ویژه دارد. در حافظه تاریخی یک ملت، این بزرگان و مفاخر و نخبگان آن کشور هستند که باعث افتخار و توسعه و آبروی آن کشور هستند.

آیا امکان این بود که نمادی برای این همایش ساخته شود و در دانشگاه هم نصب شود؟ اصلا به فکر چنین چیزی بودید؟

بنای باباطاهر تاریخی است. اما باید توسعه داده شود. بهتر است بیشتر روی محیط اطراف آن کار کنیم و مکان هایی را ایجاد کنیم که در شأن آن بزرگ باشد و این کاری است که ما نکردیم. شما اگر به موزه لوور فرانسه بروید می بینید به اندازه ده برابر ظرفیت خود موزه، پیرامون آن ظرفیت دارد و روی آن کار شده است. خود نماد، سال ها پیش ساخته شده است اما باید امکانات آن را گسترش دهیم. به این صورت که سالن های غداخوری ویژه ای بسازیم یا مثلا هتل هایی با امکانات امروزه احداث کنیم. باید فضای شیک و جذابی بسازیم تا مردم را به خود جذب کند. یا می توانیم اگر بنایی را نداریم، توسط معمارهای زبده، این بناها را بسازیم و تکمیل کنیم. بار دوم است که همایش بزرگداشت باباطاهر برگزار می شود. یکبار در سال ۱۳۷۸ و یکبار هم در سال ۱۳۹۶. این پیشنهاد من هم بود که نمادی را ایجاد کنیم که نشان دهد چه همایشی در چه تاریخی در دانشگاه ما برگزار شد، بدون اینکه نیازی باشد مردم درباره آن مطالعه کنند، اما متاسفانه فرصت نشد. بنابراین همایش، یک مجموعه است که باید تمام اهداف آن را برآورده کند. نفس همایش بسیار ارزشمند است ولی ما بسنده کرده ایم به چند مقاله و سخنرانی. ولی باید یک نماد عیان وجود داشته باشد که همه از برگزاری آن همایش در آن محل باخبر باشند. حتما باید از همایش ها یک اثر کاغذی باقی بماند. منظور کتاب هایی است که در کتابخانه ها موجود است. ما باید کاری کنیم که وزن علمی همایش های ما بالا رود و چاپ کاغذی هم داشته باشد. زیرا در حافظه تاریخی همگان خواهد ماند.

جایگاه علمی دانشگاه بوعلی سینا را در حوزه برگزاری این همایش نسبت به سایر دانشگاه ها چطور توصیف کنید؟

در مجموع رضایت بخش نیست. دانشگاه بوعلی سینا به لحاظ مقررات و برنامه ریزی تحت تأثیر رشته های فنی است و رشته های علوم انسانی جایگاه خاصی ندارند. اینجا ما حتی یک کتابخانه مناسب نداریم. مدیران به علوم انسانی توجهی ندارند و آن ها را به بازی نمی گیرند. اگر قوانین را آنالیز کنیم، می بینیم که همگی فنی هستند و جایی برای علوم انسانی دیده نمی شود. در صورتی که استان همدان یک پایلوت فرهنگی است و دانشگاه باید با مکان فرهنگی خود تناسب برقرار کند، که این مستلزم پرداختن به علوم انسانی است. دانشگاه بوعلی سینا در ابتدا جایگاه فرهنگی و فلسفی و علوم انسانی داشته است. ولی در حال حاضر علوم انسانی در حاشیه قرار دارد.

اگر به عنوان مطلب پایانی صحبتی هست، بفرمایید.

این موضوع که دانشگاه بوعلی سینا دارای پایگاه خبرگزاری مستقل است بسیار نوید بخش می باشد و این کار خیلی کمک می کند تا آسیب های دانشگاه شناخته و رفع شود. من اعتقاد دارم ما ظرفیت های خوبی داریم و دانشگاه بوعلی سینا می تواند دانشگاه درجه یکی باشد و همه رشته های آن رشته های نمونه ای باشند؛ این ظرفیت هم در بناهای فیزیکی آن می باشد و هم در هیأت علمی دانشگاه دیده می شود. اگر آسیب ها را بشناسیم و دوستانه تلاش کنیم که این آسیب ها رفع شوند می توانیم دانشگاه قدرتمندی داشته باشیم و قطعا این دانشگاه قوی می تواند علاوه بر پرورش دانشجویان قوی، همایش های قوی ای هم برگزار کند.