به گزارش خبرنگار بسنا، دکتر محسن تدین عضو هیأت مدیره انجمن بتن ایران و عضو سابق هیات علمی مهندسی عمران دانشگاه بوعلی سینا در همایش تحلیل فجایع ساختمانی که به همت انجمن های علمی دانشجویی مهندسی عمران و معماری در سالن آمفی تئاتر دانشکده مهندسی دانشگاه بوعلی سینا برگزار شد، گفت: به اعتقاد من آنچه به ساخت کشور کمک می کند این است که کشور خوبی بسازیم و خوب بودن را نه تنها ساختمانهای کشور بلکه برای کل کشور بخواهیم.
وی افزود: باید به ساختن کشور تعهد داشته باشیم، یعنی بنای یک کشور خوب بر داشتن روابط خوب، اخلاقیات خوب و پایبندی به قانون است.
تدین اظهار داشت: آنچه باعث می شود کشور خوبی بسازیم، داشتن شور و شوق خدمت به کشور است، نه شور و شوق فرار از آن و شور و شوق فرار کل بنیانهای کشور را فرو می ریزد.
وی تشریح کرد: یکی از نتایج داشتن یک کشور خوب، ساختمان های خوب خواهد بود که مردم با علاقه در آنها زندگی می کنند و همه دست در دست هم بخشهای دیگر کشور را میسازند. همچنین باید همه به جای خسته بودن از تکرار، از خود، راضی باشند؛ البته اینها معضلات کشورند که جزو معضلات فرهنگی است پس ابتدا نیازمند به یک نهضت فرهنگی هستیم.
عضو هیأت مدیره انجمن بتن ایران تصریح کرد: انقلاب ما انقلاب فرهنگی بود و مشکل مردم مشکل اقتصادی نبود بلکه فرهنگی بود و اگر ما از همان سوراخ گزیده شویم، نشانه نابخردی خواهد بود.
وی ادامه داد: ما برای داشتن فضای خوب و ساختمان خوب باید به دین و اعتقادات خود رجوع کنیم و ببینیم کدام مسیر را اشتباه رفتهایم تا از همان مسیر برگردیم. حداقل از نظر معماری باید بدانیم سازندگان ساختمانهای قدیمی با عشق ساخته شدهاند که همین دلیلی برای دقت در ریزه کاری است. مشکل نیروهای جوان این است که میخواهند مسیر چند ساله را یکشبه طی کنند.
دکتر تدین عنوان کرد: هر دانشجوی دغدغهمند باید چند کار را انجام دهد؛ اول اینکه دروس خود را برا یادگیری مطالعه کند نه برای کسب نمره و درآمد. دوم اینکه باید با مسائل علمی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی کشور و دنیای بیرون، دین و خواستههای دینی آشنایی داشته باشد زیرا به اطلاعات گسترده عمومی نیازمند است و باید حتی در پایینترین منصبها هم کار، درست انجام شود و پس از آن باید روی تعهد اخلاقی به معنای اخلاق حرفهای کار کند زیرا بیشترین ضربهای که میخوریم مربوط به اخلاق حرفهای است.
وی در پایان گفت: در خرابی هایی که شاهد هستیم باید به چند مبحث توجه کنیم؛ ما در کشوری آموزش دانشگاهی داریم که هر چه قدر هم خوب باشد کافی نیست، برای داشتن یک ساختمان خوب همه عوامل از کارگر تا بالاترین مهندسان باید آموزش ببینند و کار خود را به خوبی فراگیرند. ما به ویژه در پانزده سال گذشته یک آموزش دیوانهوار را برنامهریزی کردهایم که در آن دانشگاه به عنوان مثال باید دانشجوی عمران بگیرد و مهندس عمران تحویل بدهد اما در بسیاری از دانشگاهها امکانات کافی برای تحقق این امر از جمله آزمایشگاه مناسب، ساختمان و استاد مناسب نداریم.