در یادداشتی بررسی شد؛
چگونه دفاع مقدس را همانند حضرت زینب (س) زیبا ببینیم؟
وقتی از زاویه‌نگاه حضرت زینب (س) به دفاع مقدس دیده شود، تمام تلخی‌ها و ناگواری‌های آن کمرنگ جلوه کرده و دستاورد‌های مادی و معنوی آن جایگزین آن‌ها می‌شود.
تاریخ انتشار: ۱۳:۵۶ - ۰۵ مهر ۱۳۹۹
به گزارش بسنا و به نقل از باشگاه خبرنگاران پویا، رژیم بعثیِ عراق در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ با تصمیم و طرح قبلی و با هدف برانداختن نظام نوپای جمهوری اسلامی، جنگی تمام‌عیار را علیه ایران اسلامی آغاز کرد. صدام رئیس جمهور عراق با ظاهر شدن در برابر دوربین‌های تلویزیون عراق، با پاره کردن قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر، آغاز تجاوز رژیم بعثی به خاک ایران را اعلام کرد و به این ترتیب نبردی نا برابر میان عراق و حامیان غربی او با ایران اسلامی شکل گرفت. قرارداد الجزایز، پیمانی میان کشور‌های ایران و عراق با وساطت الجزایر است که خط مرزی ایران و عراق در آب‌های اروند رود را تعیین کرده بود.
آنچه در ظاهر این رویداد هشت‌ساله دیده می‌شود، صف‌بندیِ یزیدیان زمان در برابر جامعه‌ای بود که از همان ابتدا با الگوگیری از ماجرای حسینی و یا بهتر است بگوییم با بهره از انوار همیشه جاریِ اباعبدالله علیه‌السلام بر پهنه عالم، قیام خود علیه مزدوران داخلی و خارجی را آغاز و ثابت کرد بر عهد خود در صیانت از اسلام و میهن اسلامی، تا آخرین قطره خون باقی است. به طور طبیعی این رویداد سبب شد از یک سو بسیاری از جوانان این میهن به شهادت برسند و عده‌ای از آن‌ها سال‌های زیادی را در اسارت بعثی‌ها به سر ببرند و از دیگر سو سبب شد عمدۀ زیرساخت‌های کشور نابود شوند. سوای از این، در خود جبهه‌های نبرد چالش‌های عدیده‌ای وجود داشت که خب برای هر نبردی طبیعی جلوه می‌نماید.
حال اگر به همین نبرد هشت ساله از افقی بالاتر نگریسته شود، این ماجرا جلوه‌ای دیگر به خود می‌گیرد و تحلیل‌گرِ دفاع مقدس را از پیچ و خم رویداد‌های خونین و تأسف‌برانگیزِ آن خارج کرده، وارد حقیقتی بی‌منت‌ها می‌کند؛ به این صورت که جامعۀ اسلامی در روند پیروزی انقلاب، عهدی دیگر با خداوند تازه کرد؛ به این ترتیب بر اساس سنتی الهی، خود را باید آمادۀ مواجهه با سهمگین‌ترین حادثه‌ها می‌کرد، حوادثی که سردمداران آن، دشمنان قسم‌خوردۀ اسلام هستند. همان‌ها که تا پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، کشور را در چنگال استعمار خود گرفته بودند و آن را به هر سمتی که تمایل داشتند، سوق می‌دادند، اما حالا می‌بینند ایران اسلامی از چنگ آن‌ها در آمده و تمام هزینه‌های آن‌ها در منطقه مورد تهدید قرار گرفته است.
سنت خدا درباره رشد خوبان بشر
اگر می‌بینیم موسای نبی امتی را به سرزمین موعود می‌رساند، پیش از آن باید آن‌ها را از دل فتنۀ فرعون و فرعونیان و پس از آن، امواج سهمگین عبور دهد و اگر می‌بینیم نوح نبی امتی را با خود همراه می‌کند تا آن‌ها را وارد وادی امن کند، باید آن‌ها را از آن دریای متلاطم عبور دهد، دریایی که به تعبیر قرآن امواج آن تا ارتفاع قله‌کوه می‌رسید و در عصر عاشورا اگر امام حسین علیه‌السلام اصحاب خویش را به بالاترین درجات بهشت و ارتفاعات عالم رساند تا از آن ارتفاع، پنجره‌ای برای تابش انوار حسینی باشند و به این ترتیب پاک‌طینتان عالم را بسوی ظهور سوق دهند، باید از دل آتش یزید و یزیدیان عبور داده می‌شدند و خون‌شان اینچنین بر زمین ریخته می‌شود؛ بنابراین سنت خداوند برای رشد جامعه، عبور از فتنه‌ها و تلاطم‌های سخت و طاقت‌فرسا است. حتی این سنت را در ماجرای ظهور امام عصر (عج) مشاهده می‌کنیم. آن عده از پاک‌طینتانی که در جبهه حق بسوی زمینه‌سازی ظهور حرکت می‌کنند، به ناچار باید از دشواری‌های سخت آخرالزمان عبور کنند تا به این ترتیب با ورود به کوره‌های آتشین آن مانند طلا به درجه خلوص بالایی دست یابند.
با این منظر، دفاع مقدس حادثه‌ای سهمگین و آزمونی سخت بود که حاصل آن، باروری استعداد‌های درونی و معنوی جوانانی بود که در فضای تاریک ستمشاهی راه را گم کرده بودند. از این روست که می‌دیدیم افرادی که در جبهه‌های نبرد حضور می‌یافتند، به سرعت مسیر تزکیه و رشد را طی می‌کردند و به دنبال آن، به فردی توانمند و مدیری صالح تبدیل می‌شدند؛ عده‌ای از آن‌ها به درجه رفیع شهادت دست می‌یافتند و عده‌ای نیز همچون قاسم‌سلیمانی‌ها ذخیره‌ای ارزشمند برای انقلاب و نظام می‌شدند. خداوند که مدیر عالم است و به تعیر قرآن هیچ برگی از زمین نمی‌افتد جز اینکه در علم او ثبت شده باشد، ماجرای هشت ساله دفاع مقدس را به گونه‌ای از مجرای خوبان خود مدیریت و راهبری کرد که در کنار فقدان‌های برجامانده از جنگ، به فرصت‌های زیادی دست یافتیم. خوداتکایی، پیشرفت‌های موشکی، خودکفایی در تجهیزات نظامی، پیشرفت‌های عظیم در رشته‌های مختلف صنعتی و پزشکی و بسیاری از دستاورد‌های دیگر که در شرایط تحریم‌ها و نبرد هشت‌ساله حاصل شدند.
اکنون نیز مشاهده می‌کنیم این توان‌های موشکی و هسته‌ای ایران و پیشرفت‌های علمی و صنعتی و به دنبال آن، هماوردی سرزمین ما با کشور‌های پیشرفته دنیا و مقابله با تهدیدات نرم و سخت دشمن در پرتو درس‌های دفاع مقدس حاصل شد. با این منظر می‌توان دفاع مقدس را از منظر زینب سلام‌الله علی‌ها نسبت به ماجرای عاشورا، زیبا دید و گفت «ما رأیتُ إلّا جَمِیلا». با این منظر است که تمام تلخی‌ها و ناگواری‌های دفاع مقدس کمرنگ جلوه کرده و دستاورد‌های مادی و معنوی آن جایگزین آن‌ها می‌شود.
آنچه در ظاهر این رویداد هشت‌ساله دیده می‌شود، صف‌بندیِ یزیدیان زمان در برابر جامعه‌ای بود که از همان ابتدا با الگوگیری از ماجرای حسینی و یا بهتر است بگوییم با بهره از انوار همیشه جاریِ اباعبدالله علیه‌السلام بر پهنه عالم، قیام خود علیه مزدوران داخلی و خارجی را آغاز و ثابت کرد بر عهد خود در صیانت از اسلام و میهن اسلامی، تا آخرین قطره خون باقی است. به طور طبیعی این رویداد سبب شد از یک سو بسیاری از جوانان این میهن به شهادت برسند و عده‌ای از آن‌ها سال‌های زیادی را در اسارت بعثی‌ها به سر ببرند و از دیگر سو سبب شد عمدۀ زیرساخت‌های کشور نابود شوند. سوای از این، در خود جبهه‌های نبرد چالش‌های عدیده‌ای وجود داشت که خب برای هر نبردی طبیعی جلوه می‌نماید.
حال اگر به همین نبرد هشت ساله از افقی بالاتر نگریسته شود، این ماجرا جلوه‌ای دیگر به خود می‌گیرد و تحلیل‌گرِ دفاع مقدس را از پیچ و خم رویداد‌های خونین و تأسف‌برانگیزِ آن خارج کرده، وارد حقیقتی بی‌منت‌ها می‌کند؛ به این صورت که جامعۀ اسلامی در روند پیروزی انقلاب، عهدی دیگر با خداوند تازه کرد؛ به این ترتیب بر اساس سنتی الهی، خود را باید آمادۀ مواجهه با سهمگین‌ترین حادثه‌ها می‌کرد، حوادثی که سردمداران آن، دشمنان قسم‌خوردۀ اسلام هستند. همان‌ها که تا پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، کشور را در چنگال استعمار خود گرفته بودند و آن را به هر سمتی که تمایل داشتند، سوق می‌دادند، اما حالا می‌بینند ایران اسلامی از چنگ آن‌ها در آمده و تمام هزینه‌های آن‌ها در منطقه مورد تهدید قرار گرفته است.
سنت خدا درباره رشد خوبان بشر
اگر می‌بینیم موسای نبی امتی را به سرزمین موعود می‌رساند، پیش از آن باید آن‌ها را از دل فتنۀ فرعون و فرعونیان و پس از آن، امواج سهمگین عبور دهد و اگر می‌بینیم نوح نبی امتی را با خود همراه می‌کند تا آن‌ها را وارد وادی امن کند، باید آن‌ها را از آن دریای متلاطم عبور دهد، دریایی که به تعبیر قرآن امواج آن تا ارتفاع قله‌کوه می‌رسید و در عصر عاشورا اگر امام حسین علیه‌السلام اصحاب خویش را به بالاترین درجات بهشت و ارتفاعات عالم رساند تا از آن ارتفاع، پنجره‌ای برای تابش انوار حسینی باشند و به این ترتیب پاک‌طینتان عالم را بسوی ظهور سوق دهند، باید از دل آتش یزید و یزیدیان عبور داده می‌شدند و خون‌شان اینچنین بر زمین ریخته می‌شود؛ بنابراین سنت خداوند برای رشد جامعه، عبور از فتنه‌ها و تلاطم‌های سخت و طاقت‌فرسا است. حتی این سنت را در ماجرای ظهور امام عصر (عج) مشاهده می‌کنیم. آن عده از پاک‌طینتانی که در جبهه حق بسوی زمینه‌سازی ظهور حرکت می‌کنند، به ناچار باید از دشواری‌های سخت آخرالزمان عبور کنند تا به این ترتیب با ورود به کوره‌های آتشین آن مانند طلا به درجه خلوص بالایی دست یابند.
با این منظر، دفاع مقدس حادثه‌ای سهمگین و آزمونی سخت بود که حاصل آن، باروری استعداد‌های درونی و معنوی جوانانی بود که در فضای تاریک ستمشاهی راه را گم کرده بودند. از این روست که می‌دیدیم افرادی که در جبهه‌های نبرد حضور می‌یافتند، به سرعت مسیر تزکیه و رشد را طی می‌کردند و به دنبال آن، به فردی توانمند و مدیری صالح تبدیل می‌شدند؛ عده‌ای از آن‌ها به درجه رفیع شهادت دست می‌یافتند و عده‌ای نیز همچون قاسم‌سلیمانی‌ها ذخیره‌ای ارزشمند برای انقلاب و نظام می‌شدند. خداوند که مدیر عالم است و به تعیر قرآن هیچ برگی از زمین نمی‌افتد جز اینکه در علم او ثبت شده باشد، ماجرای هشت ساله دفاع مقدس را به گونه‌ای از مجرای خوبان خود مدیریت و راهبری کرد که در کنار فقدان‌های برجامانده از جنگ، به فرصت‌های زیادی دست یافتیم. خوداتکایی، پیشرفت‌های موشکی، خودکفایی در تجهیزات نظامی، پیشرفت‌های عظیم در رشته‌های مختلف صنعتی و پزشکی و بسیاری از دستاورد‌های دیگر که در شرایط تحریم‌ها و نبرد هشت‌ساله حاصل شدند.
اکنون نیز مشاهده می‌کنیم این توان‌های موشکی و هسته‌ای ایران و پیشرفت‌های علمی و صنعتی و به دنبال آن، هماوردی سرزمین ما با کشور‌های پیشرفته دنیا و مقابله با تهدیدات نرم و سخت دشمن در پرتو درس‌های دفاع مقدس حاصل شد. با این منظر می‌توان دفاع مقدس را از منظر زینب سلام‌الله علی‌ها نسبت به ماجرای عاشورا، زیبا دید و گفت «ما رأیتُ إلّا جَمِیلا». با این منظر است که تمام تلخی‌ها و ناگواری‌های دفاع مقدس کمرنگ جلوه کرده و دستاورد‌های مادی و معنوی آن جایگزین آن‌ها می‌شود.