پایگاه خبری دانشگاه بوعلی سینا- بسنا

به گزارش بسنا و به نقل از نیواطلس، ایزوتوپ های یادشده بسیار ناپایدار بوده و عمر کوتاهی دارند و از زمان تولید تنها چهار ساعت برای استفاده از آنها زمان باقی است. بنابراین فرایند مذکور باید با سرعت بالا و به شیوه ای موثر اجرا شود.

استفاده از ایزوتوپهای رادیواکتیو در دنیای پزشکی پدیده تازه ای نیست. اما استفاده از فلز سمی اسکاندیم بدین منظور تا به حال سابقه نداشته است. فلز یادشده در زمانی کوتاه میزان زیادی تشعشعات را در محیط اطراف پراکنده می کند و پزشکان می گویند می توان از همین شیوه برای شناسایی بیماری های مرگباری مانند سرطان و نابودی سلول های سرطانی استفاده کرد.

فلز یادشده پوزیترونهایی را از خود ساطع می کند که هنگام برخورد با سایر اتمها پرتوهای گاما ایجاد می کنند. این پرتوها توسط اسکنرهای پزشکی قابل تشخیص هستند و برای شناسایی و نابودی تومورهای سرطانی هم مفید هستند.

این روش با موفقیت در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفته و دانشمندان امیدوار هستند تا بتوانند در عمل برای بهبود بیماران سرطانی از آن استفاده کنند. در حاضر گروهی از محققان سه دانشگاه آمریکا و وزارت انرژی این کشور در تلاش برای بهینه سازی این روش درمانی هستند.