پایگاه خبری دانشگاه بوعلی سینا- بسنا

به گزارش بسنا و به نقل از دانشگاه تربیت مدرس، دکترمحمد خزایی عضو هیئت علمی این دانشگاه و پژوهشگر هنر اسلامی از کشف و شناسایی در متعلق به امامزاده حمزه (معصوم) شهر دهدشت خبر داد و گفت: دو سال پیش در موزه ملی ایران باستان "دری" را دیدم که محل کشف آن شهر بهبهان ذکر شده بود اما مطالعه و بررسی های تاریخی و معماری نشان می داد این "در" نمی تواند متعلق به بنایی در بهبهان باشد.

وی در تشریح ویژگی‌های در مذکور اظهارداشت: کتیبه‌هایی از سوره «یس» و دعای توبه صحیفه سجادیه و دعای امام زمان (عج) با نقوش گیاهی روی در حک شده و در اطلاعات مربوطه به تاریخ در، قرن پنجم ذکر شده بود. اما اینکه مربوط به چه بنایی است و در چه دوره ای، مشخص نبود. بررسی کتیبه‌های منقوش بر درب نشان داد که قدمت آن به دوره آل بویه برمی گردد.

عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس گفت: با مطالعه و مقایسه بناهای بهبهان مرتبط بودن در با قدمت آثار این شهر بعید به نظر می‌رسید تا اینکه در کتاب ستارگان پراکنده اسلام زمین، اطلاعات جالبی در مورد امامزاده حمزه و انتقال در آن جهت مرمت در سال ۱۳۲۰ به شهر بهبهان به‌دست آمد. در مذکور پس از مرمت در بهبهان ابتدا به دارلفنون و سپس به موزه ایران باستان انتقال می یابد. نامه‌های متولی امامزاده به وزیر فرهنگ وقت را مطالعه کردم این ظن ایجاد شد که مربوط به امامزاده حمزه در دهدشت باشد.

دکترخزایی با اشاره به ابعاد این در افزود: ابعاد ۱۱۰ (حروف امجد اسم علی) در ۱۹۷ است که با اندازه‌گیری عرض در امامزاده حمزه مشخص شد دقیق ۱۱۰ و همین اندازه بود.

وی در ادامه افزود: در نفیس از مهم‌ترین آثار دوره آل بویه و از منحصربفردترین درهایی است که طی یک‌هزار سال پیش کار شده بود. کتیبه تاریخی در چهار مربع اطراف در به دستور آخرین پادشاه ال بویه نوشته شده و از معدود آثار به جای مانده از دوره آل بویه است مقایسه گنبد امامزاده با یک بقعه در ابرکوه تشابه معماری دوره ال بویه را تصدیق می‌کند.

دکترخزایی با بیان اینکه با کشف دوره تاریخی این در تاریخ بنای امامزاده حمزه دهدشت حداقل ۴۰۰ سال به عقب‌تر برمی‌گردد، اضافه کرد: نمونه‌های کتیبه کار شده در حرم حضرت علی (ع) کار شده و نشان از اهمیت و جایگاه این امامزاده دارد.