دکتر فرهاد سراجی:
انعکاس گذشته به جای آینده‌نگاری در ایران رواج دارد
عضو هیأت علمی گروه علوم تربیتی دانشگاه بوعلی سینا گفت: در ایران به جای آینده‌نگاری گذشته را منعکس می کنیم بطور مثال در فیلم اخراجی ها می خواهد گذشته را ترسیم کند اما بهتر بود آینده ای را که نظام به آن اعتقاد دارد هم به تصویر بکشد.
تاریخ انتشار: ۱۷:۵۷ - ۱۴ بهمن ۱۳۹۸
به گزارش خبرنگار بسنا، دکتر فرهاد سراجی مدیر فرهنگی و عضو هیأت علمی گروه علوم تربیتی دانشگاه بوعلی سینا در نشست هم اندیشی اساتید با موضوع آسیب شناسی فرهنگی در انقلاب اسلامی که در دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری برگزار شد، گفت: وقتی حرف از سیاست به میان می‌آید حتما از حکمرانی صحبت می‌کنیم، هر کشور و قلمرویی نیاز به حکمران دارد و اگر نباشد چند حکمرانی را به وجود می‌آورد که ادامه آن هرج و مرج است؛ به همین دلیل هر حکمرانی نیاز به سیاستی دارد یعنی اگر کشوری قرار است است حکمرانی داشته باشد نیازمند سیاست است و اگر نباشد عملا نبود آن بهتر است بنابراین حکمرانی با سیاست گره خورده است چرا که سیاست گذاری لازمه‌ی حکمرانی است. البته تنها سیاست گذاری کافی نیست بلکه باید به برنامه‌های عملیاتی و آینده نگری تبدیل شود.
وی ادامه داد: حکمرانان در دوره‌ی قدیم زندگی را از شهروندان مخالف خود می‌گرفتند، اما در دوره مدرنیسم حکمران‌ها زندگی تعریف شده‌ی و تحت تبعیت خود را به مردم می‌دهند. از زمانی که فناوری به وجود آمد اراده‌ی سابق را از ما گرفته است. حکمران‌ها با استفاده از فضای مجازی ایجاد شده و شفافیتی که خود ما در آن عرضه می‌کنیم می‌توانند برای ما تصمیم گیری کنند.
سراجی تشریح کرد: هدف‌های عملیاتی یا راهکار‌های اجرایی به بازده‌های مرتبط یا سلسله مراتبی هدف‌های کلان اشاره دارند؛ یک هدف اجرایی می‌تواند به یک یا چند هدف کلان مرتبط شوند. برای سیاست گذاری در هر مرحله‌ای اولین قدم تکیه بر جهت گیری ارزش‌ها است که هم شامل اعتقادات و هم شامل نگاه اقتصادی و فرهنگی است و بطور کل آنچه که نزد مردمان آن منطقه ارزش ارزش تلقی می‌شود که در این مرحله سیاست گذاری اسلامی را می‌توان جدا از سایر سیاست‌ها بدانیم و سیاست گذاری‌های خود را مبتنی بر ارزش‌های جامعه خود لحاظ کنیم.
عضو هیأت علمی دانشگاه بوعلی سینا افزود: سیاست گذاری را باید به برنامه‌های ریز تبدیل کرد؛ در جمهوری اسلامی در عرصه‌های مختلف سیاست‌ها را تبیین کرده ایم، اما مشکل در برنامه ریزی و پیاده سازی آن‌ها است که جای نقد و بررسی دارد که وسیله‌ای برای تصمیم گیری خواهد بود. جهت گیری ارزشی در ایران بر اساس اسناد سیاستی، ارزش‌های تبیین شده در قرآن و سنت اهل بیت، قانون اساسی و فرمایشات امام راحل و مقام معظم رهبری است.
مدیر فرهنگی دانشگاه بوعلی سینا مطرح کرد: آینده‌نگاری عینی‌تر کردن آینده‌های محتمل و سناریو نویسی برای آینده است، در ایران به جای آینده‌نگاری گذشته را منعکس می‌کنیم بطور مثال در فیلم اخراجی‌ها می‌خواهد گذشته را ترسیم کند، اما بهتر بود آینده‌ای را که نظام به آن اعتقاد دارد هم به تصویر بکشد. هر کار فرهنگی باید برنامه عملیاتی داشته تا به کار مردم بیاید و زندگی آن‌ها را بهتر کند بنابراین افرادی که در سازمان‌ها کار می‌کنند باید به سند‌های موجود توجه داشته باشند.
وی متذکر شد: بعد از ۴۱ سال در انقلاب اسلامی نقد‌های محتوایی یعنی موضوعاتی که خوب دیده نشده است و نقد‌های روشی یعنی اگر هم خوب دیده شده است، اما در روش مشکل دارد وارد می‌شود؛ بطور مثال ما سیاست منسجمی درباره‌ی خانواده نداشته ایم کتابی یا فیلمی که تفکر عمیق در این موضوع داشته باشد نداریم و از جنبه دوشی نقدی که به آن وارد است هنوز وارد ریز عملیات‌ها نشده است.
وی در پایان گفت: در حوزه اشتغال زنان سیاستی درستی نداریم با وجود همه ادعا‌های موجود مبنی بر حمایت از زنان، اما در حوزه اشتغالی آن سازمان مشخص و یا آیین نامه‌ی بخصوصی وجود ندارد، چرا که کار کردن زنان در جامعه اسلامی همانند جامعه غربی نیست، اما باید عملیاتی شود. در حوزه علمی هم اقداماتی صورت گرفته، اما در کنار آن‌ها کار‌هایی صورت گرفته است که چندان جالب نیست بطور مثال ما در ایران ۱۳ نوع دانشگاه داریم در حالی که در دنیا نهایتا ۳ مدل دانشگاه وجود دارد همه‌ی این‌ها نشان دهنده‌ی عدم وجود سیاست‌های روشن در حوزه علمی است. در سیاست‌های فرهنگی پژوهش‌ها کنار گذاشته شده و سلیقه‌ای تصمیم می‌گیریم و دانشمندان و عالمان در حوزه‌های مختلف باید تکیه گاه آن‌ها باشند.
خبرنگار: حوائجی
عکس: قنبریان
وی ادامه داد: حکمرانان در دوره‌ی قدیم زندگی را از شهروندان مخالف خود می‌گرفتند، اما در دوره مدرنیسم حکمران‌ها زندگی تعریف شده‌ی و تحت تبعیت خود را به مردم می‌دهند. از زمانی که فناوری به وجود آمد اراده‌ی سابق را از ما گرفته است. حکمران‌ها با استفاده از فضای مجازی ایجاد شده و شفافیتی که خود ما در آن عرضه می‌کنیم می‌توانند برای ما تصمیم گیری کنند.
سراجی تشریح کرد: هدف‌های عملیاتی یا راهکار‌های اجرایی به بازده‌های مرتبط یا سلسله مراتبی هدف‌های کلان اشاره دارند؛ یک هدف اجرایی می‌تواند به یک یا چند هدف کلان مرتبط شوند. برای سیاست گذاری در هر مرحله‌ای اولین قدم تکیه بر جهت گیری ارزش‌ها است که هم شامل اعتقادات و هم شامل نگاه اقتصادی و فرهنگی است و بطور کل آنچه که نزد مردمان آن منطقه ارزش ارزش تلقی می‌شود که در این مرحله سیاست گذاری اسلامی را می‌توان جدا از سایر سیاست‌ها بدانیم و سیاست گذاری‌های خود را مبتنی بر ارزش‌های جامعه خود لحاظ کنیم.
عضو هیأت علمی دانشگاه بوعلی سینا افزود: سیاست گذاری را باید به برنامه‌های ریز تبدیل کرد؛ در جمهوری اسلامی در عرصه‌های مختلف سیاست‌ها را تبیین کرده ایم، اما مشکل در برنامه ریزی و پیاده سازی آن‌ها است که جای نقد و بررسی دارد که وسیله‌ای برای تصمیم گیری خواهد بود. جهت گیری ارزشی در ایران بر اساس اسناد سیاستی، ارزش‌های تبیین شده در قرآن و سنت اهل بیت، قانون اساسی و فرمایشات امام راحل و مقام معظم رهبری است.
مدیر فرهنگی دانشگاه بوعلی سینا مطرح کرد: آینده‌نگاری عینی‌تر کردن آینده‌های محتمل و سناریو نویسی برای آینده است، در ایران به جای آینده‌نگاری گذشته را منعکس می‌کنیم بطور مثال در فیلم اخراجی‌ها می‌خواهد گذشته را ترسیم کند، اما بهتر بود آینده‌ای را که نظام به آن اعتقاد دارد هم به تصویر بکشد. هر کار فرهنگی باید برنامه عملیاتی داشته تا به کار مردم بیاید و زندگی آن‌ها را بهتر کند بنابراین افرادی که در سازمان‌ها کار می‌کنند باید به سند‌های موجود توجه داشته باشند.
وی متذکر شد: بعد از ۴۱ سال در انقلاب اسلامی نقد‌های محتوایی یعنی موضوعاتی که خوب دیده نشده است و نقد‌های روشی یعنی اگر هم خوب دیده شده است، اما در روش مشکل دارد وارد می‌شود؛ بطور مثال ما سیاست منسجمی درباره‌ی خانواده نداشته ایم کتابی یا فیلمی که تفکر عمیق در این موضوع داشته باشد نداریم و از جنبه دوشی نقدی که به آن وارد است هنوز وارد ریز عملیات‌ها نشده است.
وی در پایان گفت: در حوزه اشتغال زنان سیاستی درستی نداریم با وجود همه ادعا‌های موجود مبنی بر حمایت از زنان، اما در حوزه اشتغالی آن سازمان مشخص و یا آیین نامه‌ی بخصوصی وجود ندارد، چرا که کار کردن زنان در جامعه اسلامی همانند جامعه غربی نیست، اما باید عملیاتی شود. در حوزه علمی هم اقداماتی صورت گرفته، اما در کنار آن‌ها کار‌هایی صورت گرفته است که چندان جالب نیست بطور مثال ما در ایران ۱۳ نوع دانشگاه داریم در حالی که در دنیا نهایتا ۳ مدل دانشگاه وجود دارد همه‌ی این‌ها نشان دهنده‌ی عدم وجود سیاست‌های روشن در حوزه علمی است. در سیاست‌های فرهنگی پژوهش‌ها کنار گذاشته شده و سلیقه‌ای تصمیم می‌گیریم و دانشمندان و عالمان در حوزه‌های مختلف باید تکیه گاه آن‌ها باشند.
خبرنگار: حوائجی
عکس: قنبریان