حجت‌الاسلام زاهدی مقدم تبیین کرد:
بصیرت‌افزایی؛ راهبرد میثم تمار در دفاع از دستگاه امامت
حجت‌الاسلام زاهدی مقدم گفت : میثم تمار به سبب دارا بودن برخی ویژگی های ممتاز انسانی خود را محبوب اهل بیت (ع) قرار داد.
تاریخ انتشار: ۰۸:۲۵ - ۱۲ مرداد ۱۴۰۰
به گزارش بسنا و به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، حجت الاسلام محمد زاهدی مقدم سخنران و کارشناس مذهبی در مورد خصوصیت میثم تمار بیان کرد: از جمله شاگردان انقلابی مکتب امام علی (ع) چهره ممتاز و بی‌بدیل تاریخ اسلام جناب میثم تمار است. روشنگری، بصیرت افزایی و ولایت‌مداری از مهم‌ترین شاخصه‌های وی بوده است.
زندگی نامه میثم تمار
وی عنوان کرد: میثم تمّار اَسَدی کوفی، شخصیت بی‌بدیلی است در تاریخ اسلام، که ویژگی‌های ممتاز اخلاقی و انسانی از او الگویی شایسته ساخته است. وی را اهل «نهروان» منطقهاى میان عراق و ایران دانسته‌اند. برخی نیز از او به عنوان یک ایرانى و اهل فارس یاد نموده‌اند. میثم در ابتدا غلام زنى از طایفه «بنى اسد» بود که به وسیله حضرت على (ع) از آن زن خریداری و در راه خدا آزاد شد. لقب تمار را هم از آن جهت به او مىگفتند، که در کوفه خرمافروش بود. میثم تمار، علاوه بر آن که خود، مسلمانى فداکار و پاک و شیعهاى وفادار و خالص بود، خاندانش نیز از رجال و بزرگانشیعه بودند.
از جمله ویژگی‌های بارز جناب میثم تمار پیشتازی در دوستی و وفاداری به خاندان عصمت و طهارت به‌خصوص امام علی (ع) بوده است. محققان وی را از اصحاب سه امام نخست شیعیان، علی، حسن و حسین (ع)، شمرده‌اند؛ هرچند شهرت او بیشتر به سبب شاگردی حضرت علی (ع) بوده است. این دوستی، صداقت و وفاداری جناب میثم به اهل‌بیت (ع) چنان بوده که امیرمؤمنان (ع) روزی او را صدا زد و فرمود: «اى میثم! چه خواهى کرد آن گاه که دَعىّ بنى امیّه، فرزند دَعىّ آن‌ها، عبید اللَّه بن زیاد، از تو بخواهد که از من بیزارى بجویى؟» میثم گفت: اى امیرمؤمنان! به خدا سوگند که از تو بیزارى نخواهم جست. فرمود: در این صورت، به خدا سوگند که تو را مى کشد و به دار مى آویزد!» او گفت: شکیبایى مىکنم؛ چراکه این، در راه خدا ناچیز است. فرمود: «در این صورت، تو با من، در درجه من، خواهى بود.»
روایات زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد میثم آینه تمام نمای وفاداری، استقامت و پایداری، تقوا، ولایت مداری و ... بوده است.
روشنگری و بصیرت افزایی شاخصه مهم میثم تمار
حجت‌الاسلام زاهدی مقدم بیان کرد: میثم تمار در مسیر دفاع از ولایت و امامت نه تنها هیچ گونه ترس و واهمه‌ای را به خود راه نمی‌داد، بلکه با بوسه زدن به دار اعدام خود به استقبال شهادت شتافت. روشنگری و بصیرت‌افزایی از مهم‌ترین شاخصه‌های حیات سیاسی میثم تمار است. وی توانست در آن فضای خفقان اجتماعی و سیاسی که ابراز دوستی و محبت نسبت به خاندان عصمت و طهارت (ع) جرمی بس نابخشودنی به شمار می‌آمد و کمتر کسی به خود این جرأت را می‌داد که از حریم قدس ولایت دفاع نماید، با شهامت تمام و با استفاده از راهبرد روشنگری و بصیرت افزایی از دستگاه امامت دفاع کرد. شواهد تاریخی نشان می‌دهد مهم‌ترین دغدغه میثم تمار در تمام عمر مبارکشان، نشر و گسترش اندیشه و جایگاه امامت در جامعه اسلامی بوده، چنان‌که همواره در هر مناسبتی که پیش می‌آمد در مجالس اهل کوفه به نشر و بیان حقایق امامت و ولایت می‌پرداخت تا کوشش دشمنان امامت در پنهان ساختن فضایل ولایت ناکام بماند.
زاهدی مقدم ادامه داد: این روشنگری و بصیرت افزایی به گونه‌ای بود که در مراجعه‌ای که میثم به حضرت علی (ع) برای رسیدن به پاسخ سؤالی درباره جایگاه امامت داشته، آن حضرت پس از پاسخ به سؤال وی، از میثم تمار خواست تا نسبت به جایگاه امامت، روشنگری کرده و فضایل اهل بیت علیهم‌السلام را برای مردم نقل کند. او نیز پیام امام را فصل الخطاب خود قرار داده و بدون هیچ ترسی از دستگاه سالوسی دشمن به بصیرت افزایی و روشنگری نسبت به جایگاه امامت پرداخت و با افتخار در این راه به فیض شهادت نایل گردید.
این کارشناس مذهبی توضیح داد:روشنگری وی به گونه‌ای بود که در بیان حقایق نسبت به دستگاه امامت و ولایت حتی حاضر به تقیه نیز نبود و جانانه از این اندیشه و مبانی آن دفاع می‌کرد؛ چنان که در روایتی از امام صادق (ع) به تقیه میثم اشاره و از راز آن پرده برداری کرده است. امام صادق (ع) می‌فرماید: «چه مانع بود میثم (رحمه اللَّه) را از تقیه، به‌خدا او می‌دانست که این آیه درباره عمار و اصحابش نازل گشته: جز کسى که مجبور شود و دلش به‌ایمان محکم باشد.» راز این تقیه چنان‌که علامه مجلسی در ذیل این حدیث فرموده به ماجرای دعوت عبید‌اللَّه بن زیاد از میثم بر می‌گردد که از میثم خواست تا از على (ع) بیزارى جوید، اما میثم تقیه نکرد و بیزارى نجست و در نهایت منجر به شهادت او شد؛ چون خود امیرالمؤمنین علیه السّلام میثم را مخیر فرموده بود که در برابر ابن زیاد تقیه کند یا جانبازى و شهادت را اختیار نماید. در روایتی از امام صادق (ع) نیز آمده که: «میثم مانعى از تقیه نداشت، ولى خودش وظیفه مشکلتر را اختیار کرد و جانبازى نمود.»
وی افزود: گزارش‌های روایی و تاریخی دیگری وجود دارد که نشان می‌دهد میثم علاوه بر دفاع از حریم ولایت و امامت نسبت به رسوایی دشمن و نشان دادن چهره پلید دشمن نیز اقداماتی انجام داده است، چنان‌که در روایتی طولانی میثم از جایگاه امام حسین (ع) و شهادت او سخن به میان آورده و در فرازی از این روایت از چهره دشمن نیز پرده برداشته است. در فرازی از این روایت او می‌گوید: «به خدا قسم این امّت پسر پیامبرشان را در دهم ماه محرم خواهند کشت و دشمنان خدا این روز را روز برکت قرار مىدهند. امیرالمؤمنین (ع) به من خبر داد که تمام اشیاء حتى وحوش در بیابان‌ها و ماهىها در دریا و پرندگان در آسمان براى امام حسین (ع) گریه می‌کنند.»
در نهایت میثم در همین راه ولایت مداری و روشنگری و بصیرت افزایی در حالی که فضایل اهل بیت (ع) را برای مردمی که برای تماشای اعدام وی آمده بودند، بیان می‌کرد و از حقیقت دشمن پرده برمی داشت، به دار آویخته و به دست شقی‌ترین انسان‌های زمان به شهادت رسیدند.
زندگی نامه میثم تمار
وی عنوان کرد: میثم تمّار اَسَدی کوفی، شخصیت بی‌بدیلی است در تاریخ اسلام، که ویژگی‌های ممتاز اخلاقی و انسانی از او الگویی شایسته ساخته است. وی را اهل «نهروان» منطقهاى میان عراق و ایران دانسته‌اند. برخی نیز از او به عنوان یک ایرانى و اهل فارس یاد نموده‌اند. میثم در ابتدا غلام زنى از طایفه «بنى اسد» بود که به وسیله حضرت على (ع) از آن زن خریداری و در راه خدا آزاد شد. لقب تمار را هم از آن جهت به او مىگفتند، که در کوفه خرمافروش بود. میثم تمار، علاوه بر آن که خود، مسلمانى فداکار و پاک و شیعهاى وفادار و خالص بود، خاندانش نیز از رجال و بزرگانشیعه بودند.
از جمله ویژگی‌های بارز جناب میثم تمار پیشتازی در دوستی و وفاداری به خاندان عصمت و طهارت به‌خصوص امام علی (ع) بوده است. محققان وی را از اصحاب سه امام نخست شیعیان، علی، حسن و حسین (ع)، شمرده‌اند؛ هرچند شهرت او بیشتر به سبب شاگردی حضرت علی (ع) بوده است. این دوستی، صداقت و وفاداری جناب میثم به اهل‌بیت (ع) چنان بوده که امیرمؤمنان (ع) روزی او را صدا زد و فرمود: «اى میثم! چه خواهى کرد آن گاه که دَعىّ بنى امیّه، فرزند دَعىّ آن‌ها، عبید اللَّه بن زیاد، از تو بخواهد که از من بیزارى بجویى؟» میثم گفت: اى امیرمؤمنان! به خدا سوگند که از تو بیزارى نخواهم جست. فرمود: در این صورت، به خدا سوگند که تو را مى کشد و به دار مى آویزد!» او گفت: شکیبایى مىکنم؛ چراکه این، در راه خدا ناچیز است. فرمود: «در این صورت، تو با من، در درجه من، خواهى بود.»
روایات زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد میثم آینه تمام نمای وفاداری، استقامت و پایداری، تقوا، ولایت مداری و ... بوده است.
روشنگری و بصیرت افزایی شاخصه مهم میثم تمار
حجت‌الاسلام زاهدی مقدم بیان کرد: میثم تمار در مسیر دفاع از ولایت و امامت نه تنها هیچ گونه ترس و واهمه‌ای را به خود راه نمی‌داد، بلکه با بوسه زدن به دار اعدام خود به استقبال شهادت شتافت. روشنگری و بصیرت‌افزایی از مهم‌ترین شاخصه‌های حیات سیاسی میثم تمار است. وی توانست در آن فضای خفقان اجتماعی و سیاسی که ابراز دوستی و محبت نسبت به خاندان عصمت و طهارت (ع) جرمی بس نابخشودنی به شمار می‌آمد و کمتر کسی به خود این جرأت را می‌داد که از حریم قدس ولایت دفاع نماید، با شهامت تمام و با استفاده از راهبرد روشنگری و بصیرت افزایی از دستگاه امامت دفاع کرد. شواهد تاریخی نشان می‌دهد مهم‌ترین دغدغه میثم تمار در تمام عمر مبارکشان، نشر و گسترش اندیشه و جایگاه امامت در جامعه اسلامی بوده، چنان‌که همواره در هر مناسبتی که پیش می‌آمد در مجالس اهل کوفه به نشر و بیان حقایق امامت و ولایت می‌پرداخت تا کوشش دشمنان امامت در پنهان ساختن فضایل ولایت ناکام بماند.
زاهدی مقدم ادامه داد: این روشنگری و بصیرت افزایی به گونه‌ای بود که در مراجعه‌ای که میثم به حضرت علی (ع) برای رسیدن به پاسخ سؤالی درباره جایگاه امامت داشته، آن حضرت پس از پاسخ به سؤال وی، از میثم تمار خواست تا نسبت به جایگاه امامت، روشنگری کرده و فضایل اهل بیت علیهم‌السلام را برای مردم نقل کند. او نیز پیام امام را فصل الخطاب خود قرار داده و بدون هیچ ترسی از دستگاه سالوسی دشمن به بصیرت افزایی و روشنگری نسبت به جایگاه امامت پرداخت و با افتخار در این راه به فیض شهادت نایل گردید.
این کارشناس مذهبی توضیح داد:روشنگری وی به گونه‌ای بود که در بیان حقایق نسبت به دستگاه امامت و ولایت حتی حاضر به تقیه نیز نبود و جانانه از این اندیشه و مبانی آن دفاع می‌کرد؛ چنان که در روایتی از امام صادق (ع) به تقیه میثم اشاره و از راز آن پرده برداری کرده است. امام صادق (ع) می‌فرماید: «چه مانع بود میثم (رحمه اللَّه) را از تقیه، به‌خدا او می‌دانست که این آیه درباره عمار و اصحابش نازل گشته: جز کسى که مجبور شود و دلش به‌ایمان محکم باشد.» راز این تقیه چنان‌که علامه مجلسی در ذیل این حدیث فرموده به ماجرای دعوت عبید‌اللَّه بن زیاد از میثم بر می‌گردد که از میثم خواست تا از على (ع) بیزارى جوید، اما میثم تقیه نکرد و بیزارى نجست و در نهایت منجر به شهادت او شد؛ چون خود امیرالمؤمنین علیه السّلام میثم را مخیر فرموده بود که در برابر ابن زیاد تقیه کند یا جانبازى و شهادت را اختیار نماید. در روایتی از امام صادق (ع) نیز آمده که: «میثم مانعى از تقیه نداشت، ولى خودش وظیفه مشکلتر را اختیار کرد و جانبازى نمود.»
وی افزود: گزارش‌های روایی و تاریخی دیگری وجود دارد که نشان می‌دهد میثم علاوه بر دفاع از حریم ولایت و امامت نسبت به رسوایی دشمن و نشان دادن چهره پلید دشمن نیز اقداماتی انجام داده است، چنان‌که در روایتی طولانی میثم از جایگاه امام حسین (ع) و شهادت او سخن به میان آورده و در فرازی از این روایت از چهره دشمن نیز پرده برداشته است. در فرازی از این روایت او می‌گوید: «به خدا قسم این امّت پسر پیامبرشان را در دهم ماه محرم خواهند کشت و دشمنان خدا این روز را روز برکت قرار مىدهند. امیرالمؤمنین (ع) به من خبر داد که تمام اشیاء حتى وحوش در بیابان‌ها و ماهىها در دریا و پرندگان در آسمان براى امام حسین (ع) گریه می‌کنند.»
در نهایت میثم در همین راه ولایت مداری و روشنگری و بصیرت افزایی در حالی که فضایل اهل بیت (ع) را برای مردمی که برای تماشای اعدام وی آمده بودند، بیان می‌کرد و از حقیقت دشمن پرده برمی داشت، به دار آویخته و به دست شقی‌ترین انسان‌های زمان به شهادت رسیدند.
نظرات بینندگان
انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
بازم از این جور موارد با توجه به مناسبت‌های مختلف در خبرگزاری قرار بدین.
با تشکر از زحمات شما